Antoś mój miał dziś ciężki dzień. Co zjadł, to oddał serkiem. Nie mogłam go położyć nawet na chwilę, bo by się zakrztusił przetrawionym w połowie mleczkiem. Masakra. Caly dzień na rękach, w pozycji prawie pionowej. Dopiero po 15 jak zjadł to nic nie ulał. I od czego to zależy??? Coś robię nie tak? Wykorzystałam więc moment i ubrałam go do werandowania. Po 20 minutach werandowania wrócił mąż z pracy. Stwierdził, że na dworze jest ładna pogoda, nie wieje (cud) i że u jego mamy są 2 siostry z dziećmi i moglibyśmy się przejść z Antkiem. Podłapałam pomysł. I zaliczyliśmy pierwszy spacer :) 

Jestem tylko podłamana faktem, że wózek jest nieco rozklekotany, zamiast jechać normalnie, to skręca na wszystkie strony. Jakby się rozregulował. Nie był taki. To wózek po mojej chrześniaczce. Strasznie źle się prowadziło, zablokowałam przednie skrętne kółka, jedyne rozwiązanie. Taki ferelny wózek odbiera przyjemność prowadzenia i całego spaceru. Może coś trzeba poprawić. Będę to rozkminiać. 

Ten mój synek jest kochany - jak śpi. Ale dziś - kiedy mąż najpierw w pracy, potem trochę ten spacer i pobyt u teściowej, a później na piłce 4 godziny poza domem - a ja sama z tym dzieckiem... jak nie daje pospać, ani nic zrobić... człowiek się wykańcza psychicznie. Do prasowania pieluch zabierałam się 4 razy. Uprasowałam może z 10. Sterta dalej leży w salonie na desce. 

Dokarmiłam synka mleczkiem modyfikowanym, bo po godzinie przy piersi on ciągle głodny, a piersi miękkie i chyba już nic tam nie było. Teraz jest taki okres, że dziecko się nie najada, mleko musi się przystosować. Zjadł ładnie 60 ml. A wcześniej opróżnił obie piersi. Ponoć ten stan trwa około 2 dni. U mnie już dwie doby minęły. Zobaczymy.

Zamówiłam sobie książkę - poradnik. W nocy jak go karmię i trzymam to czytam wszystko co mi wpadnie w ręce, żeby nie zasnąć. Bo minuty się dłuuużą, kiedy tak chce się spać a nie można. Wykorzystuję więc ten czas. I czytam. Zamówiłam książkę z płytą Zawitkowskiego - gościu jest regularnie w Dzień Dobry TVN. Czytałam same dobre opinie. Zobaczymy. 

Idę się położyć. Mąż za godzinę wróci. Oddaję mu dyżur przy dziecku, ja wymiękam. Nawet nie mogę iść w spokoju do toalety czasem... takie życie. Na szczęście dzieci szybko rosną..