Nadszedł ten oczekiwamy od 9 miesięcy dzień.

Wszystko zaczeło się o 4 rano.  Miłam ochotę od razu dzwonić do męza.  Ale postanowiłam Go nie budzić.  Wiedziałam, że to aż tak szybko nie pójdzie. :)

Zadzwoniłam o 8 rano. Biedaczek wogóle nie miał ochoty przyjezdzac gdzyz miał problemy żołądkowe i nie spał prawie całą noc.  Na ale cóz zaaplkował sobie 2 tabletki stoperan i pół godziny po telefonie juz był przy mnie.  Siedział cały dzień.   Poród był cięzki zakońćzył sie cesarskim cięciem.  Ale co najważniejsze Nadia juz była z nami.

Mąz pól drogi powrotnej do domu nie mógł opanowac emocji.  

Nadia urodziła się o 23.45 wazyła 3500 gram a mierzyła 54cm.

Maz z rana juz  był przy mnie.  Do szpitala przyszedł z wielkim koszem czerwonych róz i jedna biała w koszu dla Nadi.  No w sumie połozne poprosiły o wyniesienie kwaitków bo wiadomo w szpitalu sa zabronione.  Siedział z nami całymi dniami, a po 5 dobie zabrał nas do domu.

Wtedy zaczał się najlepszy okres naszego zycia.  :)

Musieliśmy się nauczyc żyć z tak mało kruszynką.   Nie powiem aby było łatwo bo bym skłamała.  Bo początki były cięzkie.   Była radośc, były łzy, czasem i nerwy ale jakoś dawaliśmy sobie radę.  Poznawaliśmy naszą kruszynkę. A ona przyzywyczajała się do nas.  

Nasza mał kruszynka była i nadal jest naszym całym światem.  Przewróciła nasze życie o 360 stopni i to jest piękne :)