Witajcie!
Jestem młodą przyszłą matka, Wiktoria powinna się pojawić na świecie już za 3tygodnie i 4dni...
Moja ciąża do 30 tygodnia była wspaniałym przeżyciem , choć gdy poszłam na pierwszą wizytę to był już 8tydzień ciąży wg usg a wg miesiączki powinienen to być już 12
tak więc wyliczono mi termin na 20grudnia, wg USG , a wg miesiączki miał być to 22 listopad. Na kolejnych wizytach okazywało się że Wiktoria jakoś szybko rośnie..
W książeczce ciąży było wszystko namieszane ...Ogólne badania nie były wykonywane w tych tygodniach co powinny być, tak więc miałam robione tylko 2 razy a nie 3 tak jest przeważnie planowane.
Jak bym teraz trafiła do innego szpitala nikt by nie wiedział o co chodzi... W 30 tygodniu zaczął twardnieć mi brzuch, nie wiedziałam co jest grane, w dniu wizyty zaczął mnie boleć brzuch
lekarz od razu stwierdził, że to skurcze i od tego dnia byłąm już na lekach na podtrzymaniu, kolejna wizyta była w 33 tygodniu ciąży dostałam tak bolesne skurcze na fotelu, że od razu
lekarz dał mi skierowanie do szpitala i tam 3 doby bez przerwy pod pompami...Jeszcze kiedy mnie przyjmowano z bólami , już okropnymi bo czułam jak mała pcha się w dół
pielęgniarki zaczęły mi dogryzać z powodu braku obraczki na palcu...Mamy XXI wiek a jednak nadal panna z dzieckiem to kłopot, i powód do innego traktowania...
Wróciłam do domu i znowu musiałam brać tabletki do 9 miesiąca czyli dokładnie do poniedziałku.
Od wczoraj boli mnie brzuch , jestem jednym wielkim kłębkiem nerwów, nie wiem co mam ze sobą zrobić...
Teraz gdy jestem już tak blisko rozwiązania boję się, że nie podołam, że nie dam rady , zaczyna odczuwać że wiele spraw trochę mnie przerasta..
Z partnerem przestaję się ostatnio dogadywać, przez co chodzę i po kontach wypłakuję oczy , i w takich chwilach się zastanawiam , a co by było gdybym została nagle sama?...
Tak bardzo chciałabym już przytulić moją perełkę!