Oda do dzieciństwa

 `Oh! Dzieciństwo moje drogie,

nigdy nie byleś dla mnie ubogie.

Uczyłeś mnie najważniejszych wartości w życiu,

które po dziś trzymam w sercu - w ukryciu.

Gdy tylko los osadził mnie na jakiejś trwodze,

stawiałeś mnie zawsze na dobrej drodze.

Poprzez beztroskie zabawy uczyłeś szacunku,

wyciągałeś pomocną dłoń, gdy potrzebowałam ratunku.

Kiedy zaczynałam zabawy swe w błocie,

zachęcałeś mnie do udziału w nowej przygodzie.

Pozwalałeś niezmiernie w kałuży się brudzić,

by o mój system immulogiczny dbać - musiałeś się natrudzić.

Pamiętam też, gdy podczas deszczu boso biegaliśmy,

naprawdę się świetnie przy tym bawiliśmy.

Gdy deszcz ustąpił i wyszło na niebie słońce,

pomagaliśmy się uwolnić z kałuży biedronce.

Po całej akcji ratunkowej w dniu deszczowym,

przybiegałeś do mnie z pomysłem zupełnie nowym.

Puszczaliśmy własnoręcznie zrobione statki na strumyku wody,

Oh! Dzieciństwo, jaki człowiek szczęśliwy kiedy jest młody.

I kiedy mama głośno wołała,

nie jedz piasku - pokrzykiwała.

Ty na błędach uczyć mi się pozwalałeś,

najlepszą szkołę życia mi podarowałeś.

Oh! Dzieciństwo, tyle wspomnień o Tobie mam,

za co Cię kocham? - Ty dobrze wiesz sam !