Dziś minął rok od katasrofy smoleńskiej.Katasrofy,która zmieniła bieg historii Polski.Wydarzenie,w obliczu którego mój wówczas pięciomiesięczny synek został ochrzczony.

Przygotowywaliśmy się do chrztu,który miał byc na drugi dzień 11 kwietnia.W domu trwały ostatnie porządki,ja szykowąłam akurat warzywa na sałatkę.Przysiadłam na chwilę w pokoju i zerknęłam na telewizor.A tam? Zdjecia z katastrofy,i informacja na pasku: Nie żyje prezydent pan Lech Kaczyński.No cóż,nie lubilam go ,ale nigdy nie życzyłabym mu TAKIEJ śmierci.Wogóle-śmierci.Jaka by nie była.Zamurowało mnie.Jeszcze bardziej,gdy usłyszałam,ze zginęło tyle ważnych osobistości. Nie wiedziałam co robić.Ręce mi opadły.Ogarnęło mnie jakieś dziwne uczucie.Ja tu szykowałam się do ważnego święta,ważnej rodzinnej uroczystości,a tu? Taka tragedia.

No cóż.Życie jednak toczyło się dalej.Musiałam w obliczu tej wielkiej tragedii dokończyć przygotowania.A na drugi dzień pojechaliśmy wszyscy do kościółka,gdzie synek został ochrzczony.Ochrzczony podczas,gdy w tv mówiono tylko o nieszczesciu jakie spotkało Polskę .Musieliśmy jednak na "chwilę" o tym zapomnieć (chociaz nie wiem czy się dało tak całkiem),bo w domu wileka uroczystość.

Chrzest Święty. Chrzest,który odbył się w obliczu tak wielkiej tragedii.

Chyba nie da się tak o tym zapomnieć...Przynajmniej mi.