Witajcie wszystkie przyszłe i obecne mamusie:) Chciałam podzielić się z Wami moją- myślę tragiczną- historią. Jestem mężatką przeszło dwa lata. Z moim mężem coraz częściej ostatnimi czasy rozmawialiśmy o dzieciach. Pewnie to lekka presja otoczenia bo duża część znajomych, nie tylko małżeństw zdecydowała się już na dzieci. Do takiego wniosku doszliśmy i my. Starania pełna parą ruszyły w październiku. Pierwsza próba chybiona, druga z nadzieją bo @ opóźniała się 5dni (a dodam, że nie pamiętam kiedy wcześniej zdarzyła mi się nie w terminie). Niestety i ten miesiąć też nie trafiony, grudniowy jakoś odpuściliśmy bo święta, wyjazdy.Nie było jak. Nastał styczeń. Dodam, że mój mąż lubił i lubi imprezować więc kiedy nadażyła się okazja na wyjście ze znajomymi z pracy to oczywiście się ucieszył. Był to piątek.W sobotę miał byc nasz kolejny raz starań ale on się skrzętnie wymigał. Niedziela znów jakoś dziwnie. W końcu wyciągnęłam z niego, że jednak zmienił zdanie. Okazało się, że na tej imprezie były i osoby rodzice i tzw. wolni strzelcy i on jednak zdecydował, że nie jest jeszcze gotowy...BUM nie wierzyłam ale cóż może to lepiej,że skoro nie był gotowy jeszcze w pełni to warto się wstrzymac. I teraz zacznie się najlepsze. W lutym powiem, że raczej uważaliśmy aby nie wpaść choć bez specjalnej przesady i zdażyło się....zafasolkowaliśmy...bałam sie trochę co na to mąż bo w końcu to on nie chciał ale po rozmowie z siostrą stwierdziłam, że no przecież niemożliwe żeby było źle....jak bardzo się myliłam... powiedziałam mu w sobotę. niby ok ale znam go jednak nie była to radość. W niedziele wróciliśmy do tematu tyle,że ja już zapłakana bo takiego scenariusza się nie spodziewałam...Przebrneliśmy przez tą prawie całodzienną rozmowę aż stanęło na tym,żę jednak u niego coś się wypaliło i koniec....Nie wierzę,że aż tak bardzo byłam ślepa, aż tak nie znam osoby z którą jestem 6lat, tak bardzo...Nie chcę Was już dłużej zamęczać ale nikomu nie życzę takiego "szczęścia" bo z jednej strony mam już o kogo w sobie dbać, a z drugiej straciłam najukochańszą osobę w moim życiu......strasznie się z tym czuję...myślę sobie,że osoby, które zaliczają tzw.wpadkę biorą pochopne śluby ale żeby z powodu ciąży rozpadały się małżeństwa.....