Witam wszystkie mamy! Mam na imię Ola i mam 15 lat. Miałam chłopaka, który odszedł ode mnie, gdy dowiedział się, że jestem w 2 miesiącu ciąży. Do tego momentu, byłam pewna, że będzie ze mną zawsze! Niestety. Oddałam mu swoje dziewictwo, a mam niechciane dziecko. Oczywiście nasi rodzice jeszcze o niczym nie wiedzą. Dziecka na pewno nie usunę, to nie jego wina. Powinnam być odpowiedzialna za to, co się stało, ale ojciec mojego dziecka także. Nie wiem, co powinnam zrobić. Jeszcze nawet nie skończyłam gimnazjum. Boję się powiedzieć rodzicom. I zastanawiam się, czy dobrym pomysłem jest najpierw porozmawiać z rodzicami mojego chłopaka, oni są bardziej wyrozumiali. Boję się też porodu i odrzucenia przez wszystkich. Chciałam mieć dzieci dopiero po studiach, a teraz prawdopodobnie będę musiała powtórzyć klase. Jak mam pogodzić zajmowanie się dzieckiem z nauką? Za rok chciałam iść do 1 klasy technikum na ekonomię, co wymaga dużo nauki, a z małym dzieckiem będzie to ciężkie. Pewnie będę musiała też znaleźć prace, bo pochodzę z biednego domu i moich rodziców nie będzie stać na dodatkowe utrzymywanie małego dziecka. Czy są tu jakieś młode mamy? I mogłyby mi pomóc, doradzić coś? Jak przestać się bać rozmowy z rodzicami? Jak pogodzić życie z dzieckiem? Bardzo proszę o kulturalne wypowiedzi, naprawdę rozumiem swój błąd i nie chcę być oceniana, chcę po prostu zadbać o to, żeby bezpiecznie urodzić dziecko i żeby spełnić wymogi edukacyjne, żebym mogła iść do dobrej pracy i wynająć sobie mieszkanie po skończeniu szkoły. Dziękuję wszystkim, którzy przeczytali do końca.