Seks po porodzie

Współżycie seksualne powinno się podejmować nie wcześniej niż sześć tygodni po porodzie - uważają lekarze. Ale to wcale nie znaczy, że każda kobieta już wtedy ma ochotę na seks.

Około sześć tygodni trwa połóg – okres, w którym organizm kobiety stopniowo powraca do formy sprzed ciąży: obkurcza się macica, goją się rany po urodzeniu łożyska oraz rany krocza i pochwy po nacięciu lub pęknięciu przy porodzie. Jeśli już nabrałaś ochoty na seks, to po półtora miesiąca od porodu sprawdź sama czy dotyk intymnych miejsc nie sprawi ci przykrości. Zbyt wczesne podjęcie współżycia po porodzie może bowiem sprawiać ból i doprowadzić do powstania bariery psychologicznej – seks potem może źle się kojarzyć. Skonsultuj się też z lekarzem, dowiedz czy nie ma innych przeciwwskazań do podjęcia współżycia. – Bardzo poważnym problemem jest możliwość uszkodzenia (rozerwania) rany krocza po nacięciu przy porodzie. Jeśli nie jest w pełni zagojona, może zachodzić potrzeba zeszycia jej przez chirurga. Problemem może też być rozległa blizna po samoistnym gojeniu – ostrzega dr Dariusz Gołąbek, zastępca ordynatora Szpitala Ginekologiczno – Położniczego Ujastek w Krakowie. – Poza tym, we wczesnym okresie połogu największe ryzyko stanowi zapalenie samej rany krocza a także tzw. zakażenie wstępujące jamy macicy. Mogą być one dużym zagrożeniem dla zdrowia a czasem nawet życia kobiety – dodaje lekarz.

Karmienie piersią nie zapobiega ciąży

Dr Gołąbek przypomina, że wbrew dość powszechnemu przekonaniu karmienie piersią nie uniemożliwia zajścia w ciążę. – Większość kobiet podczas karmienia piersią nie miesiączkuje, jednak u niektórych miesiączki się pojawiają i są poprzedzone owulacją – tłumaczy ginekolog. Tzw. niepłodność laktacyjna dotyczy tylko części kobiet przez pierwsze sześć miesięcy po porodzie, jeśli nie wystąpiła jeszcze miesiączka i w sytuacji, gdy przerwy pomiędzy karmieniami dziecka piersią nie przekraczają 5-6 godzin. Zatem pary, które po okresie połogu chcą podjąć współżycie a nie planują od razu następnego dziecka, powinny się zabezpieczyć. Wybór metody antykoncepcji zależy od pacjentki – jej oczekiwań, wygody stosowania, częstości współżycia, przekonań religijnych, ewentualnych przeciwwskazań medycznych.

Nie musi ci się chcieć

Nie należy jednak popadać we frustrację, jeśli w połogu o seksie myślisz z niechęcią albo w ogóle. Brak snu, noworodek, któremu poświęcasz 24 godziny na dobę, depresja po porodzie - przyczyn braku zainteresowania jest wiele. Popęd seksualny osłabia także hormon odpowiedzialny za produkcję mleka – prolaktyna, dzięki której najsilniejszym w tym czasie instynktem jest ten macierzyński.
Kobiety nie zawsze łatwo godzą się ze zmianami w organizmie, do których doprowadziły ciąża i poród - dla niejednej był on traumatycznym przeżyciem. Mają problemy z zaakceptowaniem własnego ciała: skóra traci sprężystość, skóra powłok brzusznych zaczyna się dopiero obkurczać, piersi są obrzmiałe, goi się krocze, utrzymują się zmęczenie i niepokój. Niejedna czuje się źle i nieatrakcyjnie, nie rozumie więc dlaczego miałaby pociągać partnera. Kobiety skarżą się dodatku na suchość w pochwie (dlatego podejmując współżycie warto zaopatrzyć się w żel nawilżający), niektóre czują się „ciasne”, inne znów odwrotnie – najprawdopodobniej dlatego, że po porodzie ściany pochwy są luźne, a mięśnie dna miednicy rozciągnięte. Można temu starać się zaradzić wykonywanymi kilka razy dziennie ćwiczeniami Kegla - polegającymi na zaciskaniu i rozluźnianiu mięśni dna miednicy.
Pierwszy stosunek po urodzeniu dziecka niejedna kobieta porównuje do pierwszego razu, mówi o całkiem nowych (często intensywniejszych) doznaniach. Jeśli jest przyjemnie i nie boli, to seks ma także działanie dobroczynne – dzięki orgazmowi mięśnie pochwy szybciej się regenerują, poprawia się jej ukrwienie.
Ale warto pamiętać, że pośpiech jest złym doradcą. Ważne, by porozmawiać o tym z partnerem, tak aby podjęte w odpowiednim czasie współżycie było znów dla obojga satysfakcjonujące. I nie zapominajmy: nasze dziecko będzie szczęśliwsze z zadowolonymi z życia (i potrafiącymi się cieszyć swoją obecnością) rodzicami, niż z takimi, co to nie potrafią ze sobą otwarcie pomówić o intymnych i tak ważnych dla nich kwestiach.
mdv

Antykoncepcja w połogu – wskazane metody i środki.

Miejscowe mechaniczne i chemiczne. Najłatwiej dostępna prezerwatywa, może wprowadzać poczucie dyskomfortu a nawet bólu – powodem może być suchość w pochwie, na którą skarżą się kobiety po porodzie. Poza tym do wyboru kapturki naszyjkowe, błony dopochwowe oraz globulki i żele (zawarte w tych ostatnich związki chemiczne niszczące i unieruchamiające plemniki nie wchłaniają się do krwioobiegu, mogą więc być stosowane przy karmieniu piersią). Zaletą środków mechanicznych i chemicznych jest to, że mogą być stosowane niezależnie od fazy cyklu, brak jest efektów ubocznych ich stosowania, zmniejszają ryzyko zakażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Antykoncepcja hormonalna –minipigułki, zastrzyki. Należy przyjmować środki, które zawierają tylko progestagen. Pigułkę przyjmuje się codziennie, iniekcje co 13 tygodni.

Wkładki wewnątrzmaciczne - z miedzią lub hormonalne (zawierają tylko progesteron). Nie wpływają na skład mleka, po ich usunięciu płodność powraca automatycznie. Mogą jednak wywołać okresowe bóle w podbrzuszu nasilające się podczas menstruacji oraz uczulenia. Ich zakładanie wiąże się z ryzykiem powikłań np. infekcyjnych, a stosowanie może zwiększyć ryzyko ciąży pozamacicznej oraz ograniczyć płodność po usunięciu wkładki.