Muszę nadrobić zaległości blogowe, ale wieczny brak czasu doprowadza mnie do szaleństwa. Nie wiem gdzie wsadzić ostatnio palec, a gdzie tu naskrobać jeszcze kilka słów?!?

Otóż jesteśmy już pełnoprawnymi przedszkolakami. Co prawda cała uroczystość stała pod znakiem zapytania ze względu na stan zdrowotny Maluchów, ale po głębszych i bardziej szczerych rozmowach stwierdziliśmy, że nie ma co zabierać Im tej przyjemności i zapakowaliśmy się do przedszkola.

Lenka początkowo przerażona dziwną porą nie bardzo chciała zostać w klasie z przedszkolakami, ale w końcu wymknęłam się z sali i pełna nadziei poszłam pomagać ustawiać krzesła na sali.

Nadeszła godzina 16 i się zaczęło. Mimo początkowych problemów Lenka dzielnie maszerowała za innymi dziećmi wodząc tylko wzrokiem za rodzicami. Niestety kdwoje dzieci pokazywało swoje możliwości głosowe i zagłuszało płaczem miesięczną pracę przedszkolaków.

Z każdej minuty na minutę czułam sie bardziej dumna. Początkowo bałam się, ze jak zobaczę swoje Szkraby nie opanuje pocących się oczu jednakże duma i radość stanęły na pierwszym miejscu i oczy spokojnie i wodpowiedniej ostrości obserwowały moje Pociechy.

Dzieciaczki były zajęte pioesenkami i wierszykami, gdzie tam jakaś trema. Było super i bardzo się z tego cieszę, że stanęły na wysokości zadania i pokazały jakie są dzielne i mądre.

Po przedstawieniu czekała na nas wszystkich mała uczta. Dzieci przy osobnych stolikach i my zerkający na nich z boku.

Życzę każdemu takich emocji :)