14.02. dostałam wspaniałą informację na swoją skrzynkę mail. Okazało się, że otrzymam nagrodę za swój (dość krótki jeszcze) blog od redakcji ebobas.

Nie mogłam w to uwierzyć. Weszłam w swój panel, a następnie w opisy blogów nagrodzonych w styczniu i przeczytałam:

"Nagroda powędruje do użytkowniczki 3dytka1 – nie mieliśmy żadnych wątpliwości. Blog z pomysłem, niby niedawno założony a już całkiem dużo fajnych wpisów. Nam spodobał się szczególnie ten o kotku – polecamy go wszystkim przyszłym rodzicom, którzy czekają na bobaska w towarzystwie domowego czworonoga. A nagrodami są książka “Zabawy z niemowlakiem” Wydawnictwa Jedność i płyta z serii “Muzyka bobasa”."

Sama pochwała wywarła na mnie ogromne wrażenie. Baaardzo dziękuję za docenienie. Człowiek, kiedy dorasta, chwalony jest coraz mniej i ciepło na serduchu mi się zrobiło, gdy to przeczytałam. Podczytuję sobie jeszcze czasem dla poprawy humorku. ;)

A nagrody? "Zabawy z niemowlakiem" i "Muzyka bobasa" to wymarzony upominek dla mnie. Kiedy nasze dzieciątko pojawi się na świecie - chciałabym dać mu to, co najlepsze. Będziemy razem słuchali muzyki i bawili się. Napewno podzielę się swoimi wrażeniami. Jeszcze raz bardzo, ale to bardzo dziękuję za to wspaniałe wyróżnienie. :))

No i chyba winna w tym momencie jestem napisać, jak Piorun (nasz Kiciuś) radzi sobie z odstawieniem od pieleszy. ;) Prawda jest taka, że najczęściej przychodził do mnie z rana, gdy małżonek i córcia wyszli do pracy i szkoły. Przychodził, kładł się obok, a ja go głaskałam i dalej sobie zasypialiśmy. 

No i... pewnego pięknego dnia  Pioruniątko "przystąpiło do ataku". Wskoczył na wersalkę, a ja delikatnie zwaliłam go z niej. Zdezorientowany wskoczył drugi raz. Znowu został z niej zepchnięty. Jeszcze raz i chyba bym uległa,  ale w głowie wirowała myśl "Jak go tu wpuścisz  - później na pewno nie podaruje Ci i będzie walczył o swe miejsce". Jednak kotek nie wskoczył trzeci raz na wersalkę. Stanął, popatrzył na mnie przeciągle ;) , odwrócił się i... wymaszerował z pokoju. Cóż... obraził się... Cały poranek przespał na wygodnym fotelu w kuchni. :)

Czasem jeszcze próbuje zająć miejsce w łóżeczku, ale szybko z tego rezygnuje, gdy jest z niego spychany. Teraz sypia: na krzesełku u córci, pakuje się do jej łóżka, wypoczywa na fotelu w kuchni lub na szafie na maskotce: wielkim, miękkim żółwiu. ;) Natomiast jak ma wzmożoną ochotę na pieszczoty prowadzi mnie do kuchni. Ja siadam w fotelu, a on wskakuje mi na kolana i otrzymuje swoją porcję głasków. Mruczy wtedy z zadowolenia, a ja jestem spokojna, że doszliśmy do porozumienia. ;D