Najcudowniejsza niespodzianka. :))

Nogi mi puchną i wychodzi na to, że muszę więcej leżeć, więc w sobotę postanowiłam powypoczywać.
Małżonek wziął się za porządki w domku, a ja obracając się z boku na bok, śpiąc i leżąc - czekałam, aż zawoła mnie, żebym zabrała z kuchni i przedpokoju swoje szpargały. Doczekałam się. ;) Wszedł i powiedział:
- Edyta. Pozabieraj swoje rzeczy z kuchni.
Zwlekłam się z łóżka ze słowami "au, au". Coraz trudniej się rozprostować i boli prawie wszystko. ;)
Wchodzę do kuchni, a tam na krześle przy stole siedzi moja najukochańsza na świecie siostrzyczka i jej najmłodsza córcia Weronisia. :)) Nie mogłam uwierzyć.
Okazało się, że szwagier (kierowca holownika) holował auto 60 km od nas - i zrobili mi taką cudowną niespodziankę. A tak w ogóle to mieszkamy 500 km od siebie, więc w życiu bym się nie spodziewała, że ich ujrzę jeszcze przed porodem. 7 wspólnie spędzonych godzin prysnęło jak z bicza strzelił. Oczywiście podczas ich pobytu zapomniałam o bólu, o leżeniu w łóżku (nadrobię to) i było świetnie. Dziękuję! To najcudowniejszy prezent jaki mogłam dostać.
No i oczywiście siostra przywiozła mi:
- ubranko (misiową kurteczkę i spodenki, które wcześniej widziałam tylko na fotce) -cudowne, miękkie i przyjemne w dotyku,
- fotelik do samochodu dla dzieciątka,
- uszytą przez siebie kołderkę i poduszkę, zarówno do łóżeczka, jak i do wózka.
Tylko poszewek jeszcze nie mam, bo Asi maszyna odmówiła posłuszeństwa i brakuje rzepa do zapinania pościeli, a ja sama ich nie wszyję, ale na zdjęciach już je widziałam. Zdjęcie pościeli naszego maleństwa załączam poniżej i czekam, aż siostrzyczka upora się z maszyną i wyśle mi je gotowe. Siostro! Baaaardzo dziękuję Ci za te wszystkie rzeczy. Są cudowne i będą mi na pewno dobrze służyły. A na dziś dzień i tak najcudowniejsze było to, że spędziliśmy ze sobą ten czas.
Szwagier! Dziękuję za przywiezienie dziewczyn. :*