To nie TEN pierwszy raz, to po prostu mój pierwszy blog. Pierwszy raz zdecydowalam sie pisać o sobie w miejscu, gdzie każdy może tp przeczytać. Trochę dziwne uczucie, ale zobaczymy :)

Oczekiwanie... Od roku oczekujemy pojawienie się dwóch malutkich kreseczek na teście ciążowym. I co miesiąc jest tylko jedna. To cholernie frustrujące, chociaż już przesałam sie tak bardzo nastawiać, że następnym razem na pewno się uda, że będe w ciązy. Kiedy zaczęliśmy się starać o dziecko, kupowałam magazyny o dziciach, weszłam na niezliczona ilość stron internetowych o ciąży, czytałam fora. Słowem szalałam! I nakręcałam sie, zresztą z koleżanką, zrobiłam badania krwi, byłam u ginekologa, jadłam kw. foliowy, ćwiczyłam. Po paru miesiącach troche mi przeszło. Troche, bo o czym nie mówiłam głośn, o myślałam. Wyliczałam co miesiąc dni płodne, zapisywałam wszystkie zmiany w cyklu, wyczekiwalam objawów ciąży. I nic. Moja przyjaciółka była w tym czasie w ciąży, urdziła śliczną córeczke, druga zaszła w ciążę- obecnie jest w 2 trymestrze, a ja nadal nic... Zaczełam sobie wmawiać, że na razie odpuszczamy sobie, nic na siłe, jak będzie, to będzie i takie tam. Ale i tak nadal licze dokładnie długość cylku, wyliczam owulację, i podświadmie wyczekuję objawów ciąży. Mój mąż co miesiąc mi powtarza, że nic na siłę, kiedy spóźnia mi się okres uspakaja mnie, każe poczekac jeszcze 1-2 dni zanim zrobię test. I zwylke zanim go zrbię dostaję miesiączkę... przykre.

Byłam oczywiście u ginekloga pobadac się. Na razie wszysko jest ok, do końca roku mamy jeszcze na luzie sie starać, ale od stycznia zaleci nam specjalistyczne badania. Oby nie musiał! może to naprawdę kwestia psychiki, natawienia? W naszym, no nie tylk naszym przypadku, zdyt dużego nastawienia na ciążę. Parcia na szkło. To chyba nie zdaje egzaminu. Zdecydwanie to dla mnie najtrudniejszy egzamin jaki podsunęło mi życie. Chciałabym go zdać jak najszybciej.