Jestem cały czas głodna. Nie przejadam się. Oczywiście jem więcej niżprzed ciążą, ale staram się,żeby nie opychać się pustymi kaloriami. Już nie pamiętam kiedyjadłam pizzę czy chipsy. NIeciągnie mnie do takich rzeczy. lepsza jest kanapeczka z pomidorkiem i cebulą:) Takich mogę zjeść sporo. Mam to szczęście,że moi rodzice jak już gotują to pysznie i pożywnie. Najadam się w domu i nie muszę dojadać byle jakim żarciem.

Chociaż teraz śmieję się sama z siebie bo rano szykuję taki zestaw śniadanek: dla Męża:] 2 kanapki,a dla mnie aż 3 + owoc+ jogurt. I nie powiem,żebym była tym przejedzona :) Kamilka wzmaga we mnie apetyt. Jestem w 22 tygodniu a przytyłam w sumie ok 7 kg. Lekarz mówi,że to dobrze, w pracy mówią,że niewiele mnie przybyło. Zobaczymy jak to będzie później. Rozsadzi mnie i mamusia będzie się z Kamilką toczyć zamiast chodzić.

M. wczoraj się zachwycał, bo zauważył, że jedna strona mojego brzucha jest miękka, a druga twardsza co oznacza najprawdopodobniej,że mała ułożyła się akurat tam.

Męża kocham z każdym dniem bardziej i nie mogę wysiedzieć w pracy, bo tak fajnie jest mi gdy razem jesteśmy w domu. Nieważne co robimy śpimy, oglądamy TV, czy gadamy.

Chciałabym jedynie,żeby M. trochę częściej "zajmował się" moim brzuchem. Marzę,żeby w końcu zaczął mówić do małej. Pocałuje, głąszcze często,ale wydaje mi się,ze jakoś mało (chyba,że jestem przewrażliwiona)Tak,jakby do niego jeszcze nie docierało,że wewnątrz mnie,pod moim serduszkiem jest dziecko do ktróego stowrzenia sporo się przylożył:) Wraz ze wzrostem brzucha i jego większą widocznością zaangażowanie M.rośnie. Iniech tak dzieje się dalej.

:)