Niewiele uwagi poświęcam w ostatnich dniach tematom, niezwiązanym z tragedią w Smoleńsku. Jednak informacji, że Amerykanie nie będą mogli adoptować rosyjskich dzieci, nie mogłam nie zauważyć. Kilka miesięcy temu oglądałam film dokumentalny o rosyjskich domach dziecka. Nie był to obraz optymistyczny, mówiąc oględnie. Fatalne warunki materialne, bieda wyzierająca z każdego kąta to tylko ułamek problemu. Metody wychowawcze przeniesione wprost z najgorszych lat ZSRR, kary cielesne stosowane przez wychowawców, klasyczna "fala" wobec kilkulatków - film był jednym wielkim krzykiem o ratunek dla tych dzieci.

W Rosji na większą skalę niż w innych krajach pojawiły się więc możliwości zagranicznej adopcji. Korzystali z niej również Amerykanie - do dziś. Rosja zamroziła wszystkie procesy adopcyjne, w których stroną są obywatele USA. Bezpośredni powód - niedawno do Moskwy został odesłany samolotem ośmiolatek, któremu adopcyjna mama wsadziła do bagażu list, że odsyła chłopca bo "jest niezrównoważony i ma cechy psychopatyczne".

Rosjanie oświadczyli, że do czasu podpisania umowy dwustronnej, która ureguluje proces adopcji w najdrobniejszych detalach, obywatele USA nie mają co marzyć o znalezieniu dziecka w rosyjskich placówkach opiekuńczo-wychowawczych.

Od razu pomyślałam sobie, że taka umowa powinna obowiązywać już od dawna. Inaczej dziecko może być - bez większych konsekwencji prawnych - odsyłane jak wybrakowany towar, który niezadowolony klient (no bo przecież nie rodzic) może odesłać również po zakończeniu okresu gwarancji. W Polsce niezbyt często dochodzi do zagranicznych adopcji - jakiś czas temu szansę na znalezienie rodziny za granicą miały w zasadzie tylko dzieci przewlekle chore, o których było wiadomo że z niemal 100 procentowym prawdopodobieństwem nie znajdą rodziny w kraju. Ale nie traktuję informacji z "Gazety Wyborczej" tylko jako ciekawostki. Bo to ważny sygnał, jak trudnym i złożonym procesem jest adopcja. Wrócę zresztą do tematu adopcji za kilka dni.