Jak dziś pamiętam ten dzień, to była grudniowa środa, dokładnie 9 dzień, godzina dziewiąta, minut też dziewięć, gdy przyszłaś Ty Skarbek na Skarby, najsłodszy na świecie. Witała Cię mama i witał też tata, potem dziadkowie, ciocie i wujkowie. Każdy uśmiechem witał Cię, a teraz Ty co dzień Gabrysiu takim uśmiechem witasz nas, bo jesteś tak Słodka i Śliczna jak kwiat... co rozkwita każdego dnia!