Opowieść wigilijna

,,Moja opowieść wigilijna''
Nie wiem jaka była będzie w tym roku pogoda, nie wiem, czy będzie padał śnieg, a może lał deszcz i wiał wiatr. Wiem na pewno, że ulice będą wyjątkowo piękne, ludzie uśmiechnięci, a nasza wspólna, małżeńska choinka będzie błyszczała jak żadna inna. Po raz szósty jako żona, po raz ostatni, jako nie – mama. Czas oczekiwania na przyjście Jezusa będzie zbiegał się z oczekiwaniem na nasza córeczkę, na skarb, o który tak długo walczyliśmy. Być może dla wielu innych to byłyby po prostu święta Bożego Narodzenia ciężarnej. Dla mnie, to będzie potwierdzenie cudu, na który w pewnym momencie przestaliśmy już liczyć. Zmiany, jakie zaszły i miały zajść w naszym życiu, czekanie na cud narodzin, dzielenie się opłatkiem wszystko zbiegło się w czasie i sprawi, że tegoroczne święta będą wyjątkowe.
Ostatni raz tylko we dwoje ubierzemy choinkę, upieczemy pierniki bez kręcącego się pod nogami raczkującego szkraba. Nasz maluch daje nam tylko znaki, że już niedługo będzie z nami silnymi kopniakami. Jeszcze nie wiemy, jak będzie wyglądać, jaki będzie mieć charakter. Juz sobie wyobrażamy ile szczęścia i radości da nam ta mała istotka!
Rosnące we mnie życie daje mi ogromną wiarę w cud Bożego Narodzenia, wiarę, jakiej nie miałam nigdy przedtem. Łzy wzruszenia zapewne popłyną w oczach najbliższych, gdy będziemy dzielić się opłatkiem i ta niezwykła świadomość, że to, co najpiękniejsze jest przecież wciąż przed nami. Prezenty odpakowywane z większą niż zwykle cierpliwością, ale i pietyzmem, bo przecież ostatni raz będzie je sobie dawać nawzajem…
Te Święta będą wyjątkowe. Pełne magii i prawdziwego oczekiwania. Łzy wzruszenia, radości, ale i strach – jak bardzo zmieni się nasz bezpieczny świat gdy wkroczy w niego nowy człowiek, czy damy radę? Czy będziemy dobrymi rodzicami, czy damy dziecku wszystko to, czego potrzebuje?
Być może Maryja czekając na swojego syna również się bała? Porodu, bólu, ludzkiej oziębłości, przyszłości, która była tak niepewna. Była przecież człowiekiem. Tak jak każda matka pragnęła dla swojego syna jak najlepiej, a czy można być dobrą matką boskiego dziecka? Jak ogromne ważne zadanie spadło na głowę tej młodej kobiety… Może miała masę ludzkich wątpliwości. Takich, jakie my mamy przed przyjściem na świat naszego dziecka…. Świadomość, że ja, tak jak tysiąc, sto i dziesięć lat temu czekam, jak czekały matki kiedyś… Że mam wątpliwości jakie mogły mieć matki przede mną, że nie jestem sama.
Za rok będziemy oczekiwać już na na pierwsze, wyjątkowe święta mojego dziecka. To również będzie wspaniałe Boże Narodzenie. I będzie nas więcej!ICH TROJE:)