Miesiące sierpień i wrzesień są u nas wyjątkowe.

A to za sprawą urodzin i imienin w naszej rodzince.W zasadzie nie obchodzimy tych dni jako wielkie święto,nie wyprawiamy,ale o drobiazgach wobec dzieci się pamięta,no i miło ,gdy inni pamiętają również.

   W sierpniu urodzinki miała córcia.Na początku września "świętowałam" ja .... A dziś ma swe święto -podwójne moja najstarsza pociecha.Mam w domu już czternastolatka, i jak dziś pamiętam te słowa na sali porodowej: " na nasze zmianie już pani nie urodzi...".A było to około 6 rano z minutami.A ja? zrobiłam im niespodziankę i o 6.45 pojawiły się parte bóle,a o 6.50 już powitałam Łukasza w swych ramionach...Miały minę położne.I chyba nie były zachwycone,bo o 7 kończyła im się zmiana,a musiały zostać.No cóż, synek postanowił zrobić im psikusa.Również i nam.Bo urodził się w swoje imieniny.

         Dziś o tych chwil mija 14 lat. To już nie ten malutki Łukaszek,co mamusi przytulił.Teraz ma swój świat,swoje pasje,swoich kumpli.A mamusia?

No cóż,muszę się przyzwyczajać.Na szczęście nie jest jeszcze złym chłopcem,i mimo ,że lubi czasem sobie pokrzyczeć (hormony?) to jednak potrafi zrozumieć pewne sprawy.