Pewnie usunę to co napiszę i mam nadzieję,że niewiele osób to przeczyta,ale muszę napisać bo wciąż mi cieżko. Jak miałabym nazwać to chce napisac jak nie inaczej jak

 ROZLICZENIE SIĘ Z DZIECIŃSTWA???:(

a dzieciństwo moje nie było rózowe,nie było szczęśliwe,choc bywało czasami.

Niektórzy z dzieciństwa pamiętają zapach pierników,i inne takie piękne zapachy...a ja???Ja pamietam zapach alkoholu.Przykre i tragiczne dla dziecka.A jednak u mnie w domu był to nieodzowny zapach. Wiecie nigdy nie zapomnę jak stałam ukryta za przystankiem pks i patrzyłam czy ojciec wyjdzie z autobusu czy się wytoczy.Jeśli wytaczał się serce biło jak szalone-będzie awantura,będą krzyki.Wiecie jak to tragicznie musiało wyglądać gdy zapłakana dziewczynka prosi Boga,żeby rodzice nie pili albo pyta Boga dlaczego tak mnie krzywdzisz?U mnie w domu nie było wyjątków pili obydwoje,czasem nie chciało się wracać ze szkoły,pisze i wyje.Tak bardzo chciałabym zapomniec,wybaczyć i nic z tego nie wychodzi. Moje urodziny??? okazja do napicia się,nienawidzę urodzin, Święta- widzieliście opłatek pływający w wódce- ja tak.I jak myslicie,czy zrobiłam Bogu krzywdę za to czym mnie skarał? Dlaczego pozwolił mi na takie zycie??? 

DZiś jestem matką i żoną absolutnie nie toleruję picia alkoholu w moim domu i przy moich dzieciach,staram się stworzyć im dom,dom ,którego nigdy nie miałam. I ZOSTAŁO COŚ JESZCZE...GDY WIDZĘ DZIECKO,KTÓREGO RODZICE PIJĄ SERCE MI SIĘ ŁAMIE BO WIEM CO ONO MYŚLI CO CZUJE.

Chciał nie chciał moi "rodzice " zrujnowali moją psychikę i to ma wpływ na mnie teraz. Gdy Wiki pytała mnie jaka byłam jak byłam mała to łzy się cisną do oczu-przeciez nie powiem dziecku,że nieszczęśliwa.