Grubcio i ja, matka, pogrążyliśmy się w chorobie. O ile Grubemu choroba nie przeszkadza w funkcjonowaniu, zabawie, wspinaczce, pełzaniu i śpiewaniu, o tyle ja przez trzy dni nie byłam w stanie zleźć z łóżka, a kiedy tylko zamknęłam oczy od razu zasypiałam i tak pogrążona w śnie spędzałam ze 20 godzin na całą dobę. Przez pięć dni nie byłam w stanie wyrzucić z siebie zadnego dźwięku, więc o ile byłam przytomna to porozumiewałam się na migi. na szczeście mieliśmy dostatek probek mleka i Grubas miał się czym napaść, bo ja oblewałam się siódmymi potami, więc tatuś wykarmiał.

Akurat tak się zlozylo, że wszyscy wokół nas w tym samym czasie byli chorzy, więc zdani byliśmy na wolne tatuśka, żeby posiedział w domu.

Kiedy juz wstałam z łóżka, okazalo się, że wszyscy nadal są chorzy, tatusiek wyruszył do pracy i zostaliśmy sami z hektolitrami syropków i smarowidełek, do tego Grubas dotknął pilot od telewizora i nagle wszystko się zepsuło. I tak siedzieliśmy jak jaskinowcy, telefonow nie odbierałam, bo rozmawiac nie moglam, mówię od dwóch dni.Nikt nas nie odwiedza, bo wszyscy chorzy... Kraby pustelniki dwa z nas są. Jeden plus tego jest taki, że Kluska nauczyla się porządnie pod okiem matki raczkować, noga za nogą, nie jak wąż, któremu urosły lapki.