14 przechodzi w 15 tydzień, a ja zaczynam czuć się lepiej. Senność nie jest już taka, że kleją mi się powieki i muszę teraz i natychmiast iść spać. Natomiast niechęć do jedzenia się nasila. Wodę na szczęście toleruję. I owoce! No i kiedy leżę sobie spokojnie czuję czasem delikatne ruchy (?), jakby taka rybka mi w brzuchu pływała. Wszyscy, oprócz tatusia, mówią, że za szybko. A tatuś- nie może się doczekać, aż tak jak przy starszej córeczce, położy ręce na brzuchu i poczuje swoje Maleństwo. Już zaczął z nim/nią rozmawiać. To takie miłe kiedy mówi do Ciebie mój maleńki Skarbie.

W przyszłym tygodniu wizyta u lekarza i znowu będziemy mieli okazję zobaczyć fikołki Dzidziusia. Teraz jeszcze nie wiem, czy chłopczyk czy dziewczynka. Modlę się tylko żeby było zdrowe i żeby nam poród bezproblemowo poszedł.

No i byle do wiosny!

Właśnie zaczęłam 14 tydzień drugiej w ciągu dwóch lat! Moja córeczka ma 18 miesięcy, a tutaj mała niespodzianka w moim brzuchu. Niespodzianka... może nie tak do końca, bo planowana.

14 tydzień- czy to ta delikatna granica pomiędzy pierwszym i drugim trymestrem? Wydaje mi się, że mijają mi pewne dolegliwości- szczególnie dokuczliwe mdłości i ta wiecznie mi towarzysząca senność. Ona akurat mija baaardzo powoli...No i cierpię na brak apetytu, co jest u mnie anomalią.

Dziś także wydawało mi się, że poczułam pierwsze delikatne [dwa] muśnięcia w brzuchu. Jakby rybka tam pływała! Może to za szybko? Ale jakoś instynkt mi mówi, że to nie praca jelit, a właśnie Maleństwo!

Czasem Starsza Siostrzyczka coś sobie mówi leżąc obok mnie i wiem, że Dzidziuś jej słucha i przyzwyczaja się do głosu siostry, która choć mała bardzo się ucieszy z Jej/Jego obecności.

Kocham te moje dzieciaczki!

Do tej pory trzeci trymestr przebiegał dosyć dobrze. Przymykając oko na bóle kręgosłupa;) aż tu pewnej nocy... skurcz w łydce! Dwie noce później następny! Ból mnie powalał, a rano ledwo wstałam z łóżka. Niestety trzeba rozmasować i żyć dalej, ale dla Ciebie Maleńka mama wytrzyma:) Poza tym śpiochem się stałam! Jak niemowlaczek. Wstaje o siódmej- za oknem wiosna więc rozkosznie otworzyć oczy i patrzeć przez okno sypialni na błękit nieba. Niestety koło południa przychodzi wielka ochota na sen, około 17 znowu. Na szczęście wszystko rozplanowuję sobie tak, żeby Tatuś nie czuł się zaniedbany,a i on pomaga jak może.

A Ty, Maleńka, Ty skaczesz radośnie w brzuchu. Czasem nawet czuję kiedy masz czkawkę, troszkę to mi śmiechu przysparza jak sobie tak Ciebie wyobrażam z tą czkawką. Może na początku nie wiedziałaś co się dzieje? Ale i troszkę mi żal, że się Maleńka z tym męczysz. A wiesz, mam już dla Ciebie całą komodę ubranek! I łóżeczko i śliczną pościel! Już nie mogę się Ciebie doczekać kiedy patrzę na te maleńkie kaftaniki... już niedługo Kochana!

Moja Panno!

Powoli kończy nam się drugi trymestr, a Ty napędziłaś mamusi troszkę strachu, bo w ostatnich dniach stałaś się delikatniejsza w swoich kopniakach i przewrotkach. Tatuś pojechał z nami do lekarza, żeby udowonić, że nic się z nami nie dzieje. Jemu chyba troche łatwiej, mimo zaangażowania i tak póki co jest troszkę z boku, dopiero kiedy Cię zobaczy zaczną się jego stresy o Ciebie i cały świat. Owszem uwielbia leżeć i patrzeć jak się przemieszczasz i brzuch lata, i kiedy poślesz mu solidnego kopa. Ale ja mam Cie przy sobie cały dzień i zdążyłam poznać kiedy się bawisz, a kiedy śpisz.

Kiedy pojechałam wczoraj na wizytę lekarz mnie uspokoił. Moja Maleńka po prostu inaczej się położyła i kopie w inne miejsca niż do tej pory. Stwierdził też, że to bardzo dobrze, że Cie obserwuję. Poza tym ważysz już 1100g! I naprawdę ruchliwa z Ciebie istotka- cóż się dziwić- po tak ruchliwych rodzicach! Czekamy na Ciebie wszyscy!