wspomnienie

Od początku ciąży moje myśli krążą wokół tematu porodu. Nie powinnam odczuwać lęku czy przerażenia bo jeden poród mam już za sobą, ale nie byłabym sobą gdybym nie panikowała w pewnym momencie:))
Moja historia z pierwszym porodem była (jak teraz na to patrze) dosyć zabawna.
Mieszkam ok. 40 km od szpitala i obawiałam się, że gdy zacznie się poród nie zdążę na czas dojechać. Bałam się też tego, czy mój mąż będzie w domu, żeby być ze mną w tym czasie. Gdy szedł do pracy na noc w weekendy w końcówce ciąży odwoził mnie do moich rodziców, bo stąd mam 5 min. do szpitala. Cała akcja zaczęła się właśnie w wieczorną sobotę podczas oglądania nomen omen - nocy kabaretowej. Skurcze nadeszły o 21.00. Z telefonem w ręku śledziłam czas nie dopuszczając myśli, że mogę urodzić 2 tygodnie przed terminem. W bólach wytrzymałam do godz. 1,30 (nic nikomu nie mówiąc). dalej nie wierząc że to już czas obudziłam rodziców. Podczas transportu do szpitala w radio szła piosenka Elektrycznych Gitar "To już jest koniec, nie ma już nic" :)). Męża postanowiłam jeszcze nie informować, bo grał w tym momencie w orkiestrze na weselu i wesele mogłoby nie dotrwać do końca:)). O 12,20 urodziłam moją córusię - zdrową, piękną, dziś już 5-letnią:))