bunt przedszkolakał

Mamuśki jak sobie radzicie z 3 latkami? Nasz synek w lipcu skończył 3 lata, w sierpniu zauważył wybijający się u mnie brzuszek i dowiedział się o ciąży. We wrześniu poszedł do przedszkola. I zaczęły się schody... Niestety dużo choruję i częściej jest w domu niż w przedszkolu. Po 2,3 dniach ze mną przestaje mnie słuchać, nie chce sprzątać zabawek, robi na złość... Jestem zaskoczona bo nigdy nie było z nim problemów... Może wyczuwa już zazdrość o młodsze rodzeństwo, czy to za dużo dla niego? czy to taki wiek? Czekam na Wasze doświadczenia

Hej jestem tu nowa ale myśle ze chodzi bardziej o przedszkole
juz nie z mamą a jakąś 'babą obcą" myśle ze przejdzie mu.Chorowanie to dopiero przed wamiDzieci chowują w 3 latkach masowo.Jedno od drugiego łapie. Musisz ty tez uważać

Na pewno warto zaznajomić go z faktem, że będzie miał rodzeństwo. Dzieci w tym wieku czują się zazdrosne, bo patrzą na wszystko ze swojego punktu widzenia i często są egocentryczne. Przedstaw sprawę jasno, zrozumiale dla syna. Opowiedz mu jak będzie wyglądała sytuacja gdy pojawi się rodzeństwo. Zapewnij, że nic się nie zmieni, tylko będziesz miała trochę więcej obowiązków, ale nadal będziesz go kochała. Możesz także wykorzystać książki dla dzieci, w których pojawia się motyw nowego członka rodziny. Z tej perspektywy będzie to dla niego łatwiejsze.
Co do tego, że nie słucha, nie chce sprzątać zabawek i robi na złość to powinnaś być bardziej stanowcza. Jeśli nie stosuje się do Twoich poleceń wprowadź system kar, lub znajdź taki sposób (na przykład poprzez motywowanie go) aby dobrze się zachowywał bez kręcenia nosem. Skoro nie było z nim problemów a się pojawiły może to wynikać z sytuacji panującej w przedszkolu. Podpytaj jak się w nim zachowuje. Życzę powodzenia!

Witam,
Sytuacja, którą Pani opisuje, świadczy o tym, że syn nie czuje się bezpieczny. W jednej chwili dowiaduje się, że będzie miał rodzeństwo, za chwilę zostaje wysłany do przedszkola. Nawarstwienie dwóch tak ogromnych zmian w jego życiu powoduje niepokój i poczucie zagrożenia. Dorośli dowiadując się o powiększeniu rodziny rozmyślają jak to teraz będzie, a co dopiero mówić o małym dziecku.

Powinni Państwo porozmawiać z synkiem. Zapewnić, że go Państwo kochają, a pojawienie się drugiego dziecka nic nie zmieni w Państwa uczuciach. Wytłumaczyć, że on kiedyś też był taki mały i tak samo się Państwo nim opiekowali, a następnie każdy musi przejść etap przedszkola, szkoły a później pracy.

Dopóki rodzeństwo nie pojawi się jeszcze na świecie, niech Państwo spędzają z nim jak najwięcej kreatywnego czasu, doceniać go i w każdej chwili jego zwątpienia zapewniać o Państwa miłości.

Pozdrawiam

witam, jestem mamą 2,5 rocznego chlopca, uczeszczajacego do zlobka od 3 miesiecy. niestety pogon za pieniedzmi tak zdecydowała nie my. moje pytania ktore nawarstwiaja sie kazdego dnia, syn w zlobku nie je nic, w domu to samo prawdopodobnie ma jakis uraz albo sie boi, panicznie krzyczy gdy cokolwiek do jedzenia zostaje postawione przed nim bez wzgledu na to czy jego miska czy nie.. nie wiem co robic, syn bije dzieci w zlobku, choruje odkad poszedl tam, 2 dni w zlobku reszta w domu.. zmieniamy mu lekarza moze on cos konkretnego powie co dac maluchowi jak go naklonic do jedze(nia.. pomocy.. :

Cytuj
sandra_borkowska
witam, jestem mamą 2,5 rocznego chlopca, uczeszczajacego do zlobka od 3 miesiecy. niestety pogon za pieniedzmi tak zdecydowała nie my. moje pytania ktore nawarstwiaja sie kazdego dnia, syn w zlobku nie je nic, w domu to samo prawdopodobnie ma jakis uraz albo sie boi, panicznie krzyczy gdy cokolwiek do jedzenia zostaje postawione przed nim bez wzgledu na to czy jego miska czy nie.. nie wiem co robic, syn bije dzieci w zlobku, choruje odkad poszedl tam, 2 dni w zlobku reszta w domu.. zmieniamy mu lekarza moze on cos konkretnego powie co dac maluchowi jak go naklonic do jedze(nia.. pomocy.. :

Witam,
Czy problem z jedzeniem pojawił się od kiedy Pani synek poszedł do żłobka, czy już wcześniej istniał, zanim dziecko zaczęło uczęszczać do żłobka?

Właśnie, ponieważ po określeniu kiedy chłopiec zaczął marudzić przy jedzeniu będzie więcej wskazówek jak radzić sobie z problemem. Często dzieci chętniej jedzą poza domem w żłobku/przedszkolu, bo tam panują inne zasady i dzieci wiedzą, że nie mogą wybrzydzać. Czasami też działa tak na dzieci grupa. Wszyscy jedzą więc i niejadki zaczynają bez problemów zjadać posiłki. Może to ,że Pani synek nie chce jeść w żłobku (oraz w domu) jest związane z jakimiś przeżyciami, urazem do jedzenia, karmieniem na siłę.
Pozdrawiam



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2016-01-24 13:37 przez Dzejdzej.

moje dziecko ta ma, w domu wybrzydza i grymasi, a w przedszkolu panie nie mogą się go nachwalić, jak to pięknie wszystko zjada

Dla Waszego syna to duże obciążenie psychiczne kiedy dowiaduje się o pójściu do przedszkola gdzie są nowe dzieci i nowe Panie, które się nim zajmują. Następnie dowiaduję się o rodzeństwie, dla dziecka to komunikat, że nie będzie on już w centrum uwagi swoich rodziców.
Powinni Państwo porozmawiać z synem, wytłumaczyć mu zaistniałą sytuację, zapewnić że nadal będziecie go bardzo kochać i będziecie mieli dla niego czas. Pomocna przy takiej rozmowie będzie książka z opowiadaniami wychowawczymi dla dzieci, takie książki w przystępny dla dzieci sposób potrafią wytłumaczyć trudne sytuacje, w których znalazło się dziecko. W Pani przypadku sprawdzić mogłaby się książka " Tosia i Tymek i małe dziecko " autorstwa Wandy Chotomskiej, opowiadanie napisane jest wiersze. Na pewno spodoba się dziecku i Państwu.

Witam,

Takie zachowanie synka może być spowodowane zazdrością o rodzeństwo. Może się on obawiać, że straci Pani zainteresowanie, nie będzie najważniejszy w rodzinie. Trzeba z nim w takim wypadku spokojnie porozmawiać na ten temat oraz poświęcać mu uwagę.
Jeśli chodzi o samo „nie słuchanie się” dziecka to może po prostu wydaje mu Pani polecenia w sposób, który na niego nie działa. Polecam przeczytanie książki „Sposób na trudne dziecko” (A. Pisula, A. Kołakowski). Od strony 85 autorzy opisali jak wydawać dziecku polecenia, aby nas słuchało:
1. Podejdź do dziecka – to będzie sygnałem, że zacząłeś wydawać polecenie
2. Zdobądź uwagę dziecka – nawiąż kontakt wzrokowy, dotknij jego ramienia)
3. Sformułuj jednoznaczne, dwu-, trzywyrazowe polecenie
4. Poproś dziecko, by powtórzyło polecenie
5. Dopilnuj wykonania polecenia (nie odchodź od dziecka dopóki nie wykona zadania).
W książce te punkty są dokładnie opisane. Poza tym można w niej znaleźć dużo innych porad, pisanych prostym językiem. Cały poradnik skierowany jest w największym stopniu dla rodziców. Autorzy przedstawiają łatwe i skuteczne metody poradzenia sobie z trudnymi zachowaniami dzieci.



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2016-06-13 13:15 przez Dar01.