Dziecko panikuje podczas rozstania z mama Pomocy nie wiem co robic

Moja córcia ma juz prawie 5 lat (skończy w maju). Chodzi do przedszkola od 3 roku życia i jak zostawiam ją w nim to nie ma żadnego płaczu wręcz przeciwnie mała leci szczęśliwa do swoich koleżanek. Problem niestety pojawia się w domu gdy ja chcę gdzieś wyjść. Mała zaczyna panikować i płakać biega za mną i nie chce mnie wypuścić z domu. Nawet gdy idę tylko wyrzucić śmieci i tłumacze jej że zaraz wrócę, ona nigdy nie zostaje w domu sama bo albo z tatą albo ze starszą siostrą. Ostatnio córa zaczeła mnie kontrolować wystarczy że wyjde z pokoju ta rezygnuje ze swojej zabawy czy bajki i chodzi za mną krok w krok pytając gdzie idę. Nie wiem co mam robić, ta sytuacja powoli zaczyna mnie denerwować. Córka chodzi jeszcze na dodatkowe zajęcia z rytmiki i baletu. I tam za mną nie płakała do czasu bo ostatnio zaczeła rozczulać się przy pożegnaniach a także podczas zajęć zdarza jej się płakać mimo że ja cały czas jestem za drzwiami. Proszę pomóżcie mi



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2015-01-03 08:54 przez Magda19982603.

kurcze, ja mam tak z 9 miesiecznym dzieckiem i wiem, ze to ten lęk separacyjny, ale wystarczy go czyms zajac i dajemy rade, nie sadzilam, ze to dotyczy tez starszych dzieci...

ja ma to samo z roczniakiem, na szczescie zostaje z ludzmi korych zna (babcia, tata, ciocia-moja siostra) to po chwili sie uspokaja, czyms zajmuje, mam nadzieje, ze to minie i tyle

Przede wszystkim musi Pani wytłumaczyć dziecku, że czasami będzię Pani musiała wyjść sama z domu np po zakupy czy na pocztę. W rozmowie z dzieckiem powinna Pani powiedzieć ile czasu Pani nie będzie do tego przyda się zegarek(powiedzieć dziecku, że jeśli na zegarku pojawi się np 16 to Pani wróci). Rozstania z dzieckiem powinny być jak najkrótsze. Moze Pani też ustalić z dzieckiem, że ten czas jest dla Pani np do załatwienia różnych spraw, a dla niej na zabawę np z tatą, a kiedy Pani wróci wtedy razem pogracie i pobawicie się i ten czas będzie tylko dla Was. Podczas gdy jest Pani w domu i dziecko Panią kontroluje proszę wytłumaczyć, że jest Pani w domu, że nie musi ciągle sprawdzać tego, ajak będzie Pani zamierzała wyjśc to poinmformuje Pani córkę o tym. podczas gdy dziecko jest na zajęciach a Pani jest za drzwiami należy to dziecku powiedzieć np Ty idziesz teraz na zajęcia ja będę czekała na Ciebie za drzwiami, jak skończysz zajęcia to się tu w tym miejscu zobaczymy.Proszę też zapytać córkę dlaczego płaczę podczas zajęć. Musi być Pani konsekwentna i nawet jesli dziecko płacze, gdy Pani wychodzi z domu to nie powinna Pani ulegać i zostawać w domu, ponieważ dziecko może się przyzyczaić, że płaczem wymusi na Pani zostanie w domu.

Witam!
Często bywa tak, że dzieci reagują płaczem i histerią na wyjście matki/ojca, tak jakby mieli nigdy nie wrócić.
Wydaje mi się, że istnieją dwa główne powody takiego zachowania.
Pierwszy z nich powstaje wtedy, gdy rodzice wychodzą „po angielski” – dziecko zajęte zabawą dopiero później zauważa, że mama czy tata zniknęli . Takie znikanie może źle wpłynąć na poczucie bezpieczeństwa dziecka, bo skoro zniknęłaś raz czy dwa to możesz zniknąć jeszcze wiele razy – niczego (ja-dziecko) nie mogę być pewny.
Drugim powodem jest przedłużanie rozstania – pozwalanie na to, aby dziecko wypłakało się na naszym ramieniu, zawracanie, gdy wychodząc usłyszymy płacz, czułe całowanie.
Skutkiem takiego zachowania jest ciągnące się w nieskończoność pożegnanie, a dla dziecka poczucie, że zdarzy lub dzieje się coś okropnego – czuje się w takiej sytuacji zagrożony.
Uważam, że najskuteczniejszym i efektownym rozwiązaniem takiego problemu jest stosowanie od początku krótkich rozstań – dajemy buziaka i wychodzimy. Dzięki temu możemy zapobiec opisanym wyżej reakcjom.
Zanim wyjdziemy mówimy dziecku kiedy wrócimy – jednak należy pamiętać, że dla małego dziecka godzina jest zjawiskiem magicznym i nic nie znaczy, dlatego staramy się używać określeń po objedzie, po podwieczorku itd.
Bardzo pomocne w rozstaniach są rytuały, to znaczy wasze wspólne pożegnanie, np. Dwa buziaki i piątka.
Z tego co Pani opisuje córka ma blisko 5 lat i nigdy wcześniej nie sprawiała żadnych problemów podczas rozstań w przedszkolu.
Pytanie dlaczego córka panikuje podczas rozstań w domu?
Czy w ostatnim czasie wydarzyła się sytuacja, która mogła źle wpłynąć na poczucie bezpieczeństwa córki? Jakie są relacje w Pani rodzinie z rodzeństwem (jeśli takowe jest) oraz z ojcem dziecka. Z Pani słów wnioskuję, że musiało wydarzyć się coś takiego (może obejrzany film, opowiedziana historia, przestraszenie) co zadziałało silnie na Pani córkę.
Zawsze coś idzie za poczuciem niepewności, zagrożenia, a właśnie tak opisuje Pani zachowanie córki.
Jeśli do tej pory nic się nie zmieniło osobiście polecałabym rozmowę z córką na temat tego co ją niepokoi, a jeśli to nie poskutkuje, to rozmowę z psychologiem dziecięcym.
Pozdrawiam.