Niezrozumienie przyszłęgo tatusia

Witajcie !

Jestem tu nowa obecnie w 14tygodniu. Dzidzia była planowana z partnerem z którym jestem 6lat. Niestety realia zaskoczyły mojego TŻ bo nie spodziewał się on chyba, że można źle się czuć w ciąży zwłaszcza teraz przy 30stopniowych upałach gdzie dodatkowo pracuje się w fabryce gdzie temperatura może przekroczyć +40stopni na hali. Póki było chłodno wszystko było ok. Właściwie na palcach jednej ręki mogę policzyć kiedy wymiotowałam tylko te duszności i zawroty głowy kiedy jest gorąco.. jest to nie do zniesienia.. muszę oddychać jak ryba bo inaczej się nie da.. Nie zwalniam się z pracy często pod byle pretekstem jednak kiedy czuję się fatalnie i nogi się pode mną uginają idę do domu bo wiem że nie dam rady a kiedy wracam słyszę, że ciąża to ne choroba i przesadzam bo jak to ? Nie możliwe aby się tak czuć. Ciężko mu przetłumaczyć pewne rzeczy zwłaszcza kiedy z domu wyniósł że matka jest silna i da rade niezależnie co by się nie działo.. Dodatkowo zrobił się strasznie drażliwy byle co potrafi sprawić, że krzyczy i "świga" tyłkiem. Burza hormonalna przeszła na niego ?

Jak uświadamiałyście swoich partnerów w tych kwestiach ? Niestety mieszkamy za granicą i jestem zdana na siebie w tej chwili nikt nie przetłumaczy mu za mnie niestety a mam wrażenie, że z fajnego faceta zmienił się w ignoranta który uważa, że zasłaniam się ciążą byleby nic nie robić. Potrafi wypomnieć mi drzemki w ciągu dnia czy jak na zakupach co 15min chodzę do łazienki tak, że ja sama mam wyrzuty sumienia i czuję się jakbym faktycznie wydziwiała.

Bardzo proszę o rady bo sama ciąża nie sprawia że się cieszę a tylko płaczę bo cokolwiek mi nie jest nie mogę powiedzieć tego na głos bo boję się, że zaraz stwierdzi, że ciąża to nie choroba..

Chyba warto mówić o swoich potrzebach, mój jest akurat wyrozumiały ale też pewnych rzeczy nie rozumie. Może warto powiedzieć, że masz takie zalecenia od lekarza, że w ciąży potrzebujesz odpoczynku i spokoju.

Wspolczuje. Myślę ze musisz mu mówić o wszystkim. Teraz to jest Wasze wspólne samopoczucie i musisz o nie dbać. Nie jestes robocikiem. Twoje serce toczy krew dla dwóch osób to nie lada wysiłek. Nie oskarzaj Go bo mężczyźni tego nie lubią. Bądź miła ale przekonujaca. :-)


W arytmetyce miłość jeden i jeden to wszystko, zaś dwa minus jeden to nic.


[link widoczny po zalogowaniu]

[link widoczny po zalogowaniu]

Praca w fabryce w takich warunkach to nie lada wyczyn, szczegolnie dla kobiety w ciąży. Myślę, że mimo że planowaliście dziecko, to jednak go to w jakis sposob zaskoczyło i jego uwagi mają jakies ukryte dno w tym co on czuje. Pomoze jedynie szczera rozmowa.

Ja od 7 tyg jestem na zwolnieniu a prace mialam pewnie lzejszą. Co prawda poczatkowo 3 tyg walczylam z bakteria ale potem po prostu wolałam juz nie pracować. Mąż nigdy mi tego nie wypominal a wrecz przeciwnie- cieszył sie.
Wiec ciężko zrozumieć mi uwagi Twojego.
Bylyby uzasadnione gdybys siedziala w domu i nic nie robila. Przyslowiowo lezala brzuchem do gory.. A tak to.. Nie wiem, mam nadzieję że Cie doceni i bedzie wspierał.


Magda, lat 34
Ok. Poznania
Termin: 21.12.2018r.

Dziękuję Wam dziewczyny za odpowiedź - z pomocą przyszła mi.. teściowa która wzięła go na rozmowe i wyłuszczyła, że mam prawo czuć sie tak i tak i od tego czasu (na szczęście) wrócił mój troskliwy TŻ i teraz stara się mnie zrozumieć. Całe szczęście bo jakbym miała 9mc znosić jego wypominania tobym chyba wyszła i nie wrócila :p

Teściowa - złota kobieta :-) nie każda taka jest :-)


W arytmetyce miłość jeden i jeden to wszystko, zaś dwa minus jeden to nic.


[link widoczny po zalogowaniu]

[link widoczny po zalogowaniu]