|
Wlkp
|
Hemoglobina ( HGB )
1. noworodek: 20 g%
2. na przełomie 2-3 m-ca życia: 10 g%
3. 3-12 m-cy: 11,5-11,8 g%
4. po 12 m-cu: 13 g%
Erytrocyty (RBC):
1. noworodek: 5-6 mln/mm3
2. 2-6 m-cy: 3-4,5 mln/mm3
3. powyżej 6 m-cy: ok. 4mln/mm3
Hematokryt (HCT):
1. noworodek: 50-70%
2. niemowlęta: 30-40%
3. starsze dzieci: 35-45%
Leukocyty (WBC): (rozmaz)
granulocyty zasadochłonne (bazofile):
1. noworodek: 0-1
2. do 12 m-ca: 0-1
3. 2-6 rż: 0-1
4. 7-12 rż: 0-1
granulocyty kwasochłonne (eozynofile):
1. noworodek: 1-5
2. do 12 m-ca: 1-5
3. 2-6 rż: 1-5
4. 7-12 rż: 1-5
granulocyty obojętnochłonne (neutrofile):
1. noworodek: 50-85
2. do 12 m-ca: 30-50
3. 2-6 rż: 36-55
4. 7-12 rż: 40-60
limfocyty:
1. noworodek: 15-45
2. do 12 m-ca: 45-65
3. 2-6 rż: 40-60
4. 7-12 rż: 36-55
monocyty:
1. noworodek: 1-5
2. do 12 m-ca: 2-7
3. 2-6 rż: 2-7
4. 7-12 rż: 1-6
Płytki krwi (PLT)
150-400 tys/mm3
Dla dzieci powyzej roku - 2 lat
RBC 3,5-5,4
HGB 10-15
HCT 30-40
MCV 70-110
MCH 24-30
MCHC 33-36,5
RDW 11,5-14,5
PLT 150-300
WBC 6-15,5
NEUT 30-50%
LIMF 20-61%
EOZ 1-5%
BAZO 0-1%
RBC 3,7-5,2
HGB 10,6-14,8
HCT 32,5-41
MCV 72-89
MCH 24,0-31,0
MCHC 33,0-36,6
RDW SD i RDW CV 11,5-14,5% ale okresla sie je tylko gdy MCV jest poniżej dolnej granicy normy
PLT 140-440
P-LCR 13-43%
ciężar właściwy moczu
Wartość ta powinna wynosić od 1,016 do 1,022 kg/l. Ciężar właściwy moczu nie powinien nigdy zbliżać się do wartości ciężaru wody, czyli 1,000 kg/l, gdyż świadczyć to może o utracie bardzo ważnej funkcji nerki, jaką jest zagęszczanie moczu. Często jest to pierwszy objaw sugerujący rozpoczynającą się niewydolność nerek - ciężką chorobę tego narządu.
barwa moczu
Barwnik zwany urochromem barwi prawidłowy mocz na kolor słomkowożółty. Intensywność tego koloru świadczyć może o stanie nawodnienia organizmu: po wypiciu dużej ilości płynów mocz staje się niemal bezbarwny, natomiast w stanach odwodnienia przybiera barwę intensywną, pomarańczowobrązową. Zabarwienie moczu zmienia się na skutek przedostania się do niego różnych barwników: np. po zjedzeniu buraków mocz staje się różowy, gdy zażywamy dużo witaminy B - mocz jest intensywnie żółty, gdy leczymy zakażenie dróg moczowych błękitem metylenowym, mocz przybiera barwę niebieskozielonkawą, w żółtaczce mocz jest zielonożółty, a czasem przybiera kolor ciemnej herbaty, wreszcie może stać się różowy lub purpurowoczerwony, jeżeli przedostanie się do niego krew, a ściśle rzecz biorąc, czerwony barwnik krwi, czyli hemoglobina. Już 0,5 ml krwi dodane do 1 litra moczu spowoduje zmianę barwy moczu zauważalną bez trudu dla oka. Pracownia analityczna, w której wykonywane jest badanie, wyszczególnia jedynie obecność dwóch barwników: urobilinogenu oraz bilirubiny.
przejrzystość moczu
Prawidłowo świeżo oddany mocz jest zwykle przejrzysty i klarowny. W miarę stania mętnieje. Mocz od początku mętny występuje w ropnych zapaleniach dróg moczowych i niektórych postaciach kamicy nerkowej.
odczyn moczu
Prawidłowy mocz wykazuje odczyn lekko kwaśny, czyli jego pH jest równe 5,5. W zakażeniach dróg moczowych i w niektórych typach kamicy nerkowej jego odczyn może być obojętny, a nawet zasadowy i wtedy jednym z elementów leczenia zaleconym przez lekarza będzie zakwaszenie moczu. Najprostszym sposobem jest podawanie kwasu askorbinowego, czyli witaminy C w małych dawkach.
białko
W moczu ludzi zdrowych wydalane są niewielkie ilości białka. Zwykle nie przekraczają one 100 mg na dobę. U tego samego człowieka stężenie białka w moczu, czyli tzw. białkomocz, w różnych porach dnia może być bardzo różne. Dlatego też dla uzyskania dokładnych danych o wielkości białkomoczu powinno się określać ilość białka w moczu dobowym. Jest to parametr szczególnie istotny, gdyż najczęściej jest następstwem chorób nerek lub też schorzeń dróg moczowych. Znaczne ilości białka tracimy w chorobach kłębuszków nerkowych, nieco mniejszy białkomocz może towarzyszyć kamicy nerkowej, zapaleniom dróg moczowych. Obecność białkomoczu można stwierdzić także u niektórych pacjentów z niewydolnością krążenia czy w czasie wysokiej gorączki w przebiegu chorób ogólnoustrojowych. Obecność białka w moczu zawsze wymaga wyjaśnienia i konsultacji lekarza, ale nie zawsze przesądza o rozpoznaniu choroby. Czasem bowiem, szczególnie u ludzi młodych, białkomocz może pojawiać się w stanie pełnego zdrowia po dużym wysiłku fizycznym, pod wpływem zimna lub po energicznym badaniu okolicy lędźwiowej, gdzie znajdują się nerki.
cukier
Gdy stężenie cukru w surowicy krwi przekracza 180 mg% przez dłuższy czas w ciągu doby, a tak dzieje się czasem u chorych z cukrzycą, można się spodziewać, że glukoza z krwi zacznie przedostawać się do moczu. Obecność więc cukromoczu informuje o tym, że cukrzyca jest nieprawidłowo leczona.
ciała ketonowe (aceton i kwas acetooctowy)
Związki te mogą być obecne w moczu osób niedożywionych, pozostających na diecie bogatotłuszczowej, w stanach gorączkowych, przy ciężkiej niewydolności nerek. Najczęściej jednak ciał ketonowych poszukuje się u osób chorych na cukrzycę, gdyż ich obecność świadczy pośrednio o tym, że choroba ta jest nieprawdłowo leczona. Wykonywanie co najmniej raz w miesiącu badania ogólnego moczu na obecność ketonów i cukru czy też prostszego domowego testu paskowego Ketostix jest obowiązkiem każdego chorego na cukrzycę.
bilirubina
Nie powinno się znajdować tego barwnika w moczu zdrowego człowieka. Stężenie całkowite bilirubiny w osoczu zdrowego człowieka wynosi 0,2-1,0 mg/100 ml. Podwyższony poziom tego barwnika w moczu świadczy o chorobie wątroby i dróg żółciowych, pomaga w różnicowaniu typów żółtaczek.
urobilinogen
Wydalany jest przez nerki z moczem w ilości ok. 4 mg na dobę. Zmiany w ilości wydalanego urobilinogenu są brane pod uwagę w różnicowaniu żółtaczek. Z moczem wydalamy jednorazowo zwykle bardzo małe ilości tego barwnika - ok. 0,1 mg.
Badanie osadu moczu
nabłonki
Są to złuszczone komórki nabłonka płaskiego lub komórki nabłonkowe pochodzące z nerek i dróg moczowych, których obecność nie ma istotnego znaczenia rozpoznawczego.
krwinki białe, czyli leukocyty
Człowiek zdrowy wydala w moczu w ciągu doby od 1,5 do 4 milionów leukocytów, co przy rutynowym badaniu osadu moczu odpowiada obecności 1-5 leukocytów w polu widzenia pod mikroskopem. Stwierdzenie w polu widzenia 10 i więcej leukocytów przemawia za istnieniem leukocyturii, tj. zwiększonego wydalania krwinek białych. Jest ono wynikiem przenikania krwinek białych do moczu w jakimkolwiek odcinku układu moczowego. Najczęstszą przyczyną są ostre i przewlekłe bakteryjne zakażenia układu moczowego. Po stwierdzeniu znacznej ilości leukocytów dla potwierdzenia istnienia zakażenia konieczne jest wykonanie posiewu moczu i wyhodowanie w pracowni bakteriologicznej bakterii odpowiedzialnej za zapalenie.
krwinki czerwone, czyli erytrocyty
Krwiomocz, podobnie jak białkomocz, jest bardzo częstym objawem chorób układu moczowego. W moczu ludzi zdrowych mogą być wydalane erytrocyty w liczbie nie przekraczającej 3 milionów na dobę, co odpowiada obecności 1-2 krwinek czerwonych w polu widzenia w badaniu ogólnym moczu. Źródłem krwinkomoczu (niewielka, niewidoczna dla oka utrata krwinek czerwonych) lub krwiomoczu może być uszkodzenie zarówno nerki, jak też każdego odcinka dróg moczowych. Najczęstszą, najbardziej popularną przyczyną jest kamica nerkowa, a szczególnie atak kolki nerkowej. Niekiedy jednak przyczyny krwiomoczu są bardziej skomplikowane. Nierzadko, aby dojść do rozpoznania, należy przeprowadzić szereg badań laboratoryjnych, radiologicznych, urologicznych, a nawet w szczególnych przypadkach wykonać biopsję nerki.
wałeczki
Tą dziwną nazwą określa się białkowe odlewy mikrofragmentów nerki. Są one niekorzystnymi elementami badania moczu, gdyż najczęściej świadczą o poważnej patologii nerek. W prawidłowym moczu może występować niewielka liczba wałeczków szklistych, zwłaszcza po wysiłku fizycznym. Podkreślić należy, że w moczu stojącym długo w naczyniu, gdy zmienia się jego odczyn z kwaśnego na zasadowy, dochodzi do rozpuszczania się wałeczków. Dlatego też należy poszukiwać ich w osadzie świeżo oddanego moczu.
składniki mineralne
W prawidłowym moczu kwaśnym mogą występować niewielkie ilości kryształów kwasu moczowego, moczanów wapnia i szczawianów wapnia. Zwiększona ich ilość w pojedynczej próbce moczu wymaga powtórnego badania i dalszej diagnostyki pod kontrolą lekarza.
Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2009-05-01 21:22 przez jmijeczka.
|
design by artflash interactive
