Rodzice muszą umieć dziecku mówić „nie”. Jak to się robi?

O tym jak skutecznie odmawiać dziecku i dlaczego warto to robić rozmawiamy z Urszulą Sajewicz-Radtke, psycholog z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej "Tęcza" w Gdańsku, wykładowcą Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Sopocie

czytaj więcej

ciezko jest byc "twardym" i każdorazowo odpowiadać dziecku NIE.

moi jak zrobią słodkie oczka, to czasem nie umiem im odmówić)

Pewnie, że to trudne. Mam dorosłe dzieci, bardzo dorosłe i z perspektywy czasu wiem, że za rzadko mówiłam "nie". Teraz im przez trudniej samemu sobie odmawiać pewnych rzeczy. Nie chodzi tylko o materialne dobra, oczywiście

mam problem z moim niespełna 2letnim synkiem,dodam że nie wychowuje sie tylko i wylacznie z rodzicami ale i dziadkami,prababcią i psem,oczywiscie nie wszyscy na jednym podwórku.o ile z psem umie sie jakos humanitarnie obejsc ze mną i z mezem wrecz przeciwnie,krzyczy,nie chce iść,dziadek za mlodu czesto go nosił i wciąż sie domaga..na spacery pieszo nie chce chodzic jak slyszy spacer pakuje się do wózka..z jedzeniem jest ok ale ze spaniem masakra wybudza sie w srodku nocy i ciagle nas wola jak ma pieluche czy pic to ok ale on wyraźnie chce nami manipulować..jak nie dostanie pod tylku to sie nie uspokoi, ale nie chcę tak trace cierpliwość przez wiekszosc czasu jestem z nim sama od 7 do16 i choc na ogół bywa znośnie to są momenty ze mam ochotę oddac go do domu dziecka..wiem ze przykre to co mowie,nie slucha jak mowie ze czegoś nie wolno a jak chcę po dobroci to nie dociera,niekiedy sie udaje,pies jest od paru dni ale problem byl juz znacznie wczesniej.nie pracuję, bo mieszkam w malej miescinie gdzie nie ma pracy po moich zasranych studiach pedagogiki a uczyli jak widac rzeczy niepraktycznych.. i siedze z nim juz te 2lata..:/dopiero zaczynam otwierac wlasna dzialalność ,kocham synka,chce dla niego jak najlepiej ale z nadmiaru nerwów przestaję być sobą...


[link widoczny po zalogowaniu]

Ja uświadomiłam sobie, że słowo "nie" jest w ogóle mało skuteczne, ale nie wiedziałam czym je zastąpić... Niedawno jednak trafiłam na artykuł, w którym opisano proste rozwiązanie, ale jakoś się o nim nie myśli, choć to często pomaga! Polecam:

[link widoczny po zalogowaniu]

Wydaje mi się że im wcześniej przyzwyczaimy dziecko że nie może czegoś robić tym lepiej później dzieci łatwiej to przyjmują


[link widoczny po zalogowaniu]
[link widoczny po zalogowaniu]

Chyba każdy z nas kocha swoje dzieci i chce dla nich jak najlepiej wiec trudno nam czasem odmawiać dziecku czegoś co bardzo chce a wzrok innych bywa naprawdę trudny ale prawda tez jest ze dziecko potrzebuje jasnych zasad i norm które my ustalamy i którymi się kierujemy . Nie zawsze to wychodzi ale sie staramy i to jest ważne .Niedawno nasz 3 letni synek na zakupach chciał bysmy mu coś kupili a ze powiedzieliśmy nie to byl płacz i wybuch histeri wtedy tata zabrał go na zewnątrz a córka ze mną robiła zakupy po chwili tata wrócił ze synkiem już spokojnym po rozmowie z tatą i spokojnie skończylismy zakupy (i choc wiem że takie sytuacje moga sie zdarzać to chyba wyjście z dzieckiem na bok i spokojna rozmowa moze przynieśc ukojenie i spokój ) .I choc to trudne to konsekwentne przestrzeganie zasad jest dobre dla dziecka (oczywiscie wszystko w granicach rozsadku bo za duzo zasad tez nie jest dobre ).


[link widoczny po zalogowaniu] [link widoczny po zalogowaniu]

Przez to, ze niektórzy rodzice nie umieją powiedzieć "Nie" dzieciom, ja nie spotykam się z kilkoma osobami, nie bede przeciez zwracać uwagi cudzym dzieciom, a nie chce też, by grzebały mi w szafkach i rysowały po scianach.

warto też pamiętać o tym aby oboje rodziców stosowało te same zakazy. Nie może być tak, że mama czegoś zabrania a tatuś się na to godzi