Moje dzieci, mój mąż, moje życie:)

       Mój Patrynio ma już skończone 5 lat i jak do tej pory jeszcze u nikogo nie został na nockę bez towarzystwa mamy, taty lub brata. Zdażało się, że nocowaliśmy u kogoś, ale no włe zawsze Patryk był z kimś z nas:) Mój brat jest chrzestnym Patrynia i już nie raz i nie dwa rozmawiał z Patrysiem  - czy by on nie został na nockę u nich?! Patryk zawsze, zawsze odpowiadał, że NIE! NIE BO NIE!!! Jak już ewentualnie chciałby zostać, to jakby mama, tata lub Ksawek też nocowali tam, to on by sie też zgodził. I na tym się kończyło. 

     Ale ostatnio rozmawiałam sama z  nim kilka razy o tym, aby jak wujek zapyta się o to, czy on chciałby zostać u wujka i cioci na nockę, to żeby sie zgodził. Na początku nie chciał, ale potem powiedział nawet, ze  chętnie pojedzie do wujka. Dziś, jak mój brat był u nasło do przełomu i mój Patryk zgodził się na  wyjazd do wujka i nocowanie tam. Spakowałam go nawet i na 2 dni - ale nie dlatego, ze chciałam się go pozbyć, tylko dlatego, że synio prosił, by ciuchów było więcej, bo może on wróci później. Na odjeździe krzyczał z auta - MAMO JUTRO PO MNIE NIE RPZYJEŻDŻAJ, TYKO ZA 5 NOCEK! Hmmm... No zobaczymy pomyślałam:) 

     Czyzby doszło do wielkiego przełomu w zachowaniu Patryka? Oby! Bardzo cieszę się z tego powodu:):)

      Mój starszak w piątek w szkole przygotował laurkę dla mamusi na dzień matki. Byłam taka niecierpliwa, ze w niedzielę wieczorem już wyprosiłam, aby mi ją wręczył. Piękna laurka z mnóóóóóóstwem serduszek:) W poniedziałek rano, starszak wyściskał mamę, wycałował i powiedział, że JESTEM NAJLEPSZĄ MAMĄ NA ŚWIECIE. Ach... jak słodko:) Potem poszedł do szkoły, a jakiś czas później wstał młodszy. Też mnie wyściskał, wycałował. A w południe byliśmy w szkole na przedstawieniu z okazji maminego święta. Przedstawiebnie przygotowały dzieci klas 0-III. Oj jak miło było:) BYły piosenki, wiersze, przedstawienie. Mój synio też mówił wierszyk i śpiewał. A po całości występów była kawa i cistko;) No na takie imprezki mogę chodzić:) Przy okazji integrowałam sie troszku z mamusiami:) No trochęm uszę, bo nowa jestem:) A! W szkole dzieci wręczały mamusiom małe podarki, ja dostałam piękne czerwono-niebieskie serduszko z gipsu. Jak tylko zakończą się remonty w naszej sypialni, to serduszko będzie w niej wisiało:):)

      Mój mężu jest na poligonie i codziennie do nas dzwoni. Wieczorami oczywiście dzwoni powiedziec dzieciom DOBRANOC. I właśnie zadzwonił któregoś wieczoru, rozmawiał z synkami i powiedział:

- pamiętajcie synkowie, że jak mnie nie ma, to mama jest sama i macie mamie pomagać, macie jej słuchać!

Na co Ksawek głosNo powiedział do telefonu:

- MAMA NIE JEST SAMA! MY Z NIĄ JESTEŚMY!

 Byliśmy z dziećmi w Kościele i jak zwykle przygotowałam pieniążki na kolektę. Wręczyłam pieniążki dzieciom i czekaliśmy cierpliwie, aż ministrant podejdzie z koszykiem. Kiedy tak czekaliśmy, Patryś ni stąd, ni z owąd powiedział do mnie:

MAMUŚ ALE TEN KSIĄDZ ZABIERA CI PIENIĄZKI! A ZABIERA CI JE DLATEGO, ABYŚ NIE WADAŁA NA COŚ INNEGO! 

       Co prawda urodzinki Patryka były na początku tego m-ca, a jest juz prawie koniec, ale postanowiłam nadgonić ten czas i dokonać wiekopomnego wpisu:) 

      Niedawno mój młodszy synio miał urodzinki i właśnie na tę imprezkę postanowiłam zrobić coś nowego. Przepis wynalazłam gdzieś w internecie. I nie byłam tak na 100% pewna czy mi wyjdzie, a tym samym, czy dzieciom przypadnie do gustu - bo to głównie dla dzieci miała być ta kolorowa słodkość:)

     Do przygotowania tego trójkolorowca potrzebujemy:

- 1 mleko skondensowane

- 3 galaretki, każda o innym kolorze

     I tak zaczynamye mleko chłodzimy w lodówce. W tym czasie, kiedy ono się chłodzi my gotujemy wodę, po czym rozlewamy ugotowaną wodę do 3 równych szklanek. I w każdej szklance rozpuszczamy po jednym kolorze galaretki. Po dokładnym rozmieszaniu galaretek - studzimy je. Później mleko ubijamy mikserem na pianę. A kiedy mamy już pianę, to dzielimy ją na 3 części. Kazdą część mieszamy z jedną wystudzoną galaretką. W tortownicy wylewamy na środek po 3 łyżki każdego koloru i tak aż do wyczerpania. Powinna wyjść piękna, kolorowa mozaika.

P. S. Najlepiej urzyć do tego 3 różniących się od siebie kolorów galaretek, ja polowałam na niebieską, ale nie udało mi się takiej kupić, wtedy kolory były by jeszcze bardziej wyróżniające. Ale i tak ładnie się prezentuje - no i podobno nieźle smakuje. Dzieci były zadowolone:) I prosząc o dokładkę zjedli cały placek, nie dzieląc się z dorosłymi:)

     Jakoś ostatnio nie wiem, co mam pisać tutaj na blogu. Nie powiem, żeby u nas nic się nie działo. Oj dzieje się, dzieje. Tylko mamie weny brak. Znaczy weny do pisania. Bo ja to ostatnio wciągnęłam się w to co lubię - czyli w czytanie książek. Przeczytałam trylogię "Igrzyska Śmierci" Suzanne Collins. Cudnie mi sie tę trylogię czytało. Jak dla mnie mega wciągające książki - choć mogła zakończyć się inaczej, no cóż, ja nie pisałam tych książęk. Jednak po obejrzeniu pierwszej części w wersji filmu w TVP jestem w 100 procentach za książką! Film tak mi nie przypadł do gustu jak książka.  A teraz czytam sagę "Zmierzch" Stephenie Meyer.  To okrutne czytać mega wciągającą jedną serję książek po drugiej. Bo ta saga jest równie mocno wciągająca jak wcześniejsza trylogia. A dlaczego piszę, że okrutny to fakt? A dlatego, że w ciągu dnia ciągle szukam wolnej chwilki, żeby choć kilka stron podczytać, żeby dalej dowiedzieć się co się tam dzieje.  Ale za to, choć czuję się trochę źle, bo zamiast choćby iść z dziećmi pograć w piłkę mówię, żeby synkowie poszli sami, bo mama chciała przeczytać kilka stron ksiażki! No ale czy i mamie nie należy się chwilka wytchnienia i relasku? Czegoś tylko dla siebie, żeby i mama miała jakąś przyjemność? W końcu mówi się, ze jak zadowolona mama to i dzieci zadowolone. W sumie, widząc zadowolone dzieci wracające z gry w piłkę - no i sami sie bawili, a ja też jestem zadowolona, bo sobie w ciszy i spokoju poczytałam książki kawałek, to chyba jest wszystko ok:) Ciekawe co ja będę czytała, jak ta saga mi sie skończy;) Choć podejrzewam, że na dalsze przygody z książką będę musiała poczekać trochę, bo w najbliższym czasie muszę wziąć się za mój ogród! A chcę mieć mały kawałek ogródka z warzywami, więc trzeba powoli zabrać się do pracy. Jak tylko skończę z sagą:)

        Ferie rozpoczęły się u nas 2 tygodnie temu. Jeszcze tylko weekend i synie wraca do szkoły. Ale żeby nie było, to cały pierwszy tydzień ferii Ksawek i tak chodził do szkoły, na takie zajęcia feryjne. Codziennie robili coś innego. A to zmajstrowali bałwanka z papieru - fotka poniżej, a to kwiatki z bibuły robili, piekli pizzę, drożdżówkę, robili sałatkę owocową czy mieli zajęcia sportowe. Ale ten tydzień ferii zarówno synkowi jak i mamie minął szybko. Za to drugi tydzień mijał chyba jeszcze szybciej. Pomimo, że w domku siedzimy - i to całą rodzinką. Nie powiem, na dwór wychodzimy, nawet sanki i narty zaliczone, ślizganie się na zamarźniętym jeziorku też - rewelacyjnie się bawiliśmy. Ale ten czas jakoś nieubłaganie zmierzał do weekendu, a jak już weekend minie, to znów trzeba wbić się w normalny tryb życia! Ach. A! No i muszę w końcu wydrukować formularz do szkoły aby zapisać Patryka do zerówki. Ojejku - jeszcze trochę i sama zostanę w domku! Może czas pomyśleć nad trzecim bąkiem? Hmmm...

     Oj Ksawciu, Ksawciu, jeszcze tak niedawno byłyś malutki, byłeś a już nie jesteś! Bo kilka dni temu skończyłeś już 7 lat! Chodzisz już do szkoły, uczysz się pisać, czytać i innych ciekawych rzeczy. Pomagasz w domu, a przynajmniej starasz się. Opiekujesz się młodszym bratem, choć i bijesz się z nim, krzyczycie na siebie i skarżycie oboje, ale jakby nie było, jesteście mocno za sobą! Ach, długo by pisać o Tobie, ale napiszę tylko KOCHAMY CIEBIE KSAWKU!!!  Synku zarówno mama, jak i tata, a także Twój brat, życzenia już Ci składaliśmy, był ogrom buziaków i uścisków, ale życzymy Ci raz jeszcze wszystkiego najlepszego, wielu przyjaciół, aby Ci w szkole szło dobrze, żebyś chcętnie się uczył i pozostał sobą:)

mama, tata i brat