Rozmowy na cztery nogi

Byliśmy we trójkę na placu zabaw. Wiadomo potrzeby różne, czasem bezproblemowo, a czasem ktoś musi poczekać, bo mama się nie rozerwie. Ustalam z Kamilą kolejność działań, kiedy z nią, a kiedy z Rafałem i co będę robić. Przedstawiam swoją propozycję, córka myśli przedstawia swoją - znaczy moją z minimalnymi zmianami. Mówię OK. I w odpowiedzi słyszę "To mama umowa leży, tak?"

Przyznam szczerze, że chwilę mi zajęło zanim załapałam co dziecko chciało mi powiedzieć.

Rafcio w weekend przeszedł kilka kroczków sam :)

Ale nie o tym miało być. Taty metoda wychowawcza to dać dziecku wybór. Po kilku tygodniach wygląda ona tak:

"Mama masz wybór - zjem kolację albo nie :)"

lub

Kamila wymyśliła sobie kluski kładzione do obiadu. Mówię OK, ale musisz załatwić z tatą, żeby w czasie jak będę je robić się Wami zajął - bo w dobie remontu nie podejmuję się robić klusków z waszą dwójką. Córka mówi dobrze i idzie do taty. "Tata masz wybór kluski kładzione na obiad albo nic. Co wybierasz?". Tata wybrał kluski. Na co córka z szelmowskim uśmiechem "Jak chcesz kluski to musisz się teraz nami zająć, żeby mama mogła je zrobić".

To było pod koniec czerwca, ale ponieważ temat powraca a to jakże sympatyczne zwierzę czasami z nami mieszka to mi się przypomniało:

Koło 2-giej obudziła się Kamila na siku, potem poszła spać po chwili mnie woła - Mama krokodyl jest u mnie w pokoju. Najpierw protestowałam, ale twarda była to pytam a skąd tu się wziął krokodyl?
Uciekł z zoo, wkradł się otwartym tarasem, wszedł po schodach, skręcił w prawo i w ten sposób do mnie trafił smiling smiley powiedziało rezolutnie dziecko. Z pół godziny dyskutowałyśmy w końcu zagroziłam brakiem placu zabaw jak się nie wyśpię i poszłam do siebie. Dochodziły do mnie dyskusje z krokodylem, potem chwila ciszy i tupot małych stóp - "Mamo krokodyl chrapie, będę spała u Ciebie dobrze?" Padłam  i uległam

Kamilka ocenia babcię: "Babcia jest najmniejsza i najodważniejsza" :)

I wczoraj przy kolacji - "Ja sobie sama posmaruję kanapkę, bo ja świetnie i sprawnie smaruję sobie kanapkę nożem, uda mi się szybciutko, ja już umiem to robić świetnie" Zaskoczyłam Was zapytała uśmiechnieta córka zmagając się przez 10 minut z bułlką, nożem i dżemem, ale cały czas komentując jak to ona świetnie umie to zrobić. W końcu się udało :)

Rafał opanował nową sztukę - jeździ autkiem po podłodze i warczy jak prawdziwa rajdówka.

Wróciliśmy z wakacji - przez dwa tygodnie próbowaliśmy przekonać córkę do opowiadania o sobie, swoich uczuciach, do samodzielnego (a równocześnie wynikającego z niej a nie z naszych nakazów) wykonywania różnych czynności. Muszę przyznać, że metoda choć bardzo wiele samodyscypliny wymaga od rodziców skuteczna jest, ale ale... Po powrocie czekała na nas babcia i tu niesamowite zderzenie sposobów porozumiewania się z dziećmi.

Super hitów słownych wakacyjnych nie zapamiętałam, a na bierząco jak zwykle zapisać się nie udało, może teraz?