Rozmowy na cztery nogi

Kamila już zasypia, leży tyłem do mnie odwrócona, ja wychodzę a ona się odzywa:
- Mama, ja wcale nie dłubię w nosie, ja tylko pomagam glutom wyjść

Ja wyszłam szybko bez pomocy.

Wtorkowa noc - dzieci wyczerpane basenem zasnęły wcześnie, ja do pracy usiadłam, Skończyłam koło 1-szej w nocy i zapadłam w sen - zasłużony, spokojny, a tu dochodzi do mnie głos - Mama, mama.

Cóż tam, wstaję idę do córki, do toalety chce iść, idziemy, wracamy, buzi, wracam do łóżka. Nawet dobrze nie zdążyłam się położyć jak znowu słyszę Mama, mama - wstaję, idę, pytam uprzejmie Co się dzieje?

- U mnie są potwory!!!

- Gdzie?

- Wszędzie

- I co my teraz zrobimy?

- Zaprzyjaźnimy się z nimi. Patrz jeden jest pod łóżkiem, drugi siedzi na ścianie, trzeci chowa się za szafą. O może w chowanego się z nimi pobawimy?

Radosne rozważania przerwał płacz brata, Zostawiłam córkę z potworami i idę do syna - zgubił żówika przytulankę, znalazłam, podałam, pełnia szczęścia śpi dalej; Wracam do Kamili.

- Dlaczego Rafał płakał?

- Zgubił żółwika

- To potwory mu zabrały, na pewno

- Nie Kamilko wypadł mu z łóżka, chodźmy już spać.

- Dobra, ale Ty śpisz u siebie, a ja z potworami. Ale jakby mnie straszyły to przyjdziesz do mnie?

- Tak córeczko, dobranoc.

I tak potwory straszyły przez kolejne półtorej godziny - ja chodziłam co chwila posłuchać kolejnych uroczych historyjek, aż nie wytrzymałam i się wydarłam. W odpowiedzi usłyszałam:

- Mama wystraszyłaś je i posżły spać, dobranoc.

Rano jak zwykle nie mogłam córki dobudzić. Nie mogę tylko zrozumeić czemu nie straciłam cierpliwości po 15 minutach tej zabawy - byłabym wyspana.

Kamila się ubiera po basenie i coś tak słabo jej idzie, ale ale zbliża się do końca, mówię więc "Wkładaj łapcie i idziemy" - miała takie rozchodzone, rozkłapciane klapki. Na co córka "Mama to są klapki, łapcie to są takie małe łapy - kot ma łapcie, a pies ma łapy - rozumiesz?"
Zrozumiałam oczywiście :)

I może jak już piszę to tekst opowiedzany mi przez Ł - na własne uszy nie słyszałam. Kamila z tatą montują gniazdko elektryczne w ścianie, Kamila wkręca śrubki i podaje kontakt, jeden był wcześniej rozpakowany, a jeden w opakowaniu. Bierze ten w opakowaniu, przyglada mu się uważnie i zaczyna z nim rozmowę - Mój Ty kontakcie drogi, a kto Ciebie tak ubrał?

Najpierw dygresja nie na temat - Rafcio mówi swoje pierwsze słowo. Jakby ktoś miał jakieś wątpliwości jest to urocze słówko "NIE". Kamila też tak zaczynała...

A teraz w temacie, bawimy się w polowanie, smok poluje na pluszowego żubra, żubr ucieka, ucieka, w końcu smok go łapie i porywa. Myślałam, że chwilowo zabawa skończona a tu słyszę okrzyk "Mama, no weź go odpoluj!!!"

Nasz krokodyl i inne potwory - przyjazne wszystkie towarzyszą nam co dzień. Pewnego dnia wychodzimy z przedszkola i Kamila pyta:

- Mama ja mam wymyślonego krokodyla a Klara wymaglowanego przyjaciela to kto ma lepiej???

Uczciwie odpowiedziałam, że wolę krokodyla, ku radości dziecka.

I jeszcze dzieci wychodzą z babcią na spacer, a właściwie do sklepu po mąkę do ciasteczek idą. Kamila zmotywowana bo ciasteczka piec chce, nawet Rafciowi pomogła się ubrać, a babcia jak to babcia, a jeszcze pieniążki, a rękawiczki, a kocyk i tak bez końca. A Kamilka gotowa stoi w drzwiach i pokrzykuje:
- Babcia ruchy, ruchy

Zajęcia na basenie - łowimy konewki, napełniamy wodą i polewamy się nawzajem. Zabawa chwilę trwa aż Kamilka mówi "Mama starczy już tej polewki" :)

I wracamy do domu, dziecko zabawy planuje i zwraca się do mnie tymi słowy: "No moja panno, teraz Ty będziesz..."

Kamilka jedzie rowerkiem bez pedałów z górki i krzyczy "Z górki na pazurki, z górki na pazurki", a potem wraca pod górkę z okrzykami "Z pazurki na górki, z pazurki na górki".

Rafał znalazł w mojej szafce nocnej gumy Mamby i jedną zaczął jeść. Zabieram mu i tłumaczę, że jeszcze nie, że jest za mały, że go brzuszek będzie bolał, a Kamila zapytuje:
"Mama dlaczego on ma takie trudne życie?"

I druga scenka, kupiliśmy szafki do kuchni do odebrania były w magazynie zewnętrzym, odebrane, zapakowane, wyjeżdżamy z terenu magazynu i pan otwierający szlaban coś zaspał. Stoimy przed zamkniętym szlabanem i Kamila zapytuje "Tata, a wrzuciłeś pieniążek?"

Po całym dniu bawimy się wieczorem klockami Duplo. Rafcio wrzuca klocki do skrzynki lub jeździ samochodami, a Kamila otwiera sklep i powiada że w sklepie kupuje się zwierzątko i jedzonko dla niego.
- Mama najpierw musisz kupić krokodyla
- Dobrze, poproszę w takim razie jednego zielonego krokodyla i mięsko dla niego
- O jeju, o jeju a on nie może jeść bananów???
A tak swoją drogą to nasz wymyślony krokodyl ciągle z nami mieszka, pije w nocy, boi się ciemności, jeździ w bagażniku, czasem ktoś go nadepnie - nigdy nie wiadomo kiedy się pojawi :)

I z dzisiaj też - odbieramy dekory do płytek, wchodzimy do dużego sklepu z płytkami, wannami itd, ja załatwiam z Panem papierki a Kamila lata po sklepie. Przybiega do lady i mówi:
"Proszę Pana ma Pan 26 potworów - w wannach się chowają"
Mina sprzedawcy bezcenna.