"O wszystkim i o niczym"

20 kwietnia, zapadną pierwsze 2 wyroki.

Rano psychiatra, w południe logopega. Boję się, a jednocześnie nie mogę się już doczekać opini lekarzy.

Może będzie to uniewinnienie, może skazanie, tylko jakie skazanie? Chciałabym aby  autyzm u mojej córki został wykluczony. Ale prawda jest taka, że raczej wyrok będzie pozytywny , niestety.

Za 18 dni o tym czasie będę już wiedziała.

 Co nas czeka?

Jak bardzo zmieni się nasze życie?

Zawsze z mężem powtarzamy, że zdrowie jest najważniejsze, gdy nie ma zdrowia nic nie cieszy....

W moim sercu panuje smutek, opanował mnie całowicie. Ile jeszcze łez muszę wylać aby pogodzić się z tą myślą...Pewnie nawet morze wylanych moich łez, nigdy nie pozwoli mi się pododzić z tym, że moja córka ma Autyzm. Codziennie płaczę, myślę tylko o tej chorobie, nawet w nocy mi się śni tylko to.

Im więcej czytam w necie na temat tej okropnej choroby, tym jest mi ciężej, ale chcę wiedzieć jak najwięce,j abym mogła już teraz jakoś pomóc córce.

Ona zawsze będzie moją małą księżniczką, bez względu na wszystko, zawsze będę ją tak samo kochała, a nawet mocniej. Boję się, że może Agatka nigdy nie będzie mówiła, nie będzie samodzielna.... Mój smutek jest ogromny...

Przecież ona wogóle nie wygląda jak chore dziecko, jest śliczniutka jak laleczka. Daczego musiało ją spotkać takie nieszczęście, ona nie zdaje sobie z tego sprawy,ale my rodzice, przeżywamy koszmar, zadając sobie pytanie dlaczego!?