Płacę na syna alimenty w zasądzonej przez sąd wysokości 1000 zł miesięcznie. Oprócz tego finansuję w części nadzwyczajne wydatki – leczenie u stomatologa, wyjazdy wakacyjne, wycieczki szkolne czy przyjęcia urodzinowe. Kupuję również dziecku – dość regularnie – ubrania, buty. Była żona zapowiedziała ostatnio, e wniesie o zwiększenie alimentów. Czy można w jakiś sposób prawnie zagwarantować , żeby pieniądze które płacę na dziecko, były przeznaczane wyłącznie na jego potrzeby?
Obowiązek alimentacyjny rodzica względem dziecka, które nie jest w stanie same się utrzymać wynika z art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 roku, poz. 788 z późniejszymi zmianami). Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Każda osoba – czy to zobowiązana do alimentacji, czy osoba działająca w imieniu małoletnich uprawnionych do świadczeń alimentacyjnych - ma prawo dochodzenia przed sądem ustalenia zakresu tego obowiązku.
To oznacza że ojciec, który jest zobowiązany do alimentacji na małoletnie dziecko ma prawo żądać, aby niezawisły sąd ocenił potrzeby małoletniego i w związku z nimi ustalił wysokość obowiązku alimentacyjnego. Wyrok sądu, określający wysokość świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego dziecka, jest z jednej strony gwarantem dla opiekuna dziecka (w tym przypadku matki), że będzie otrzymywać odpowiednią do potrzeb małoletniego kwotę na jego utrzymanie i wychowanie, zaś z drugiej strony dla osoby zobowiązanej (w tym przypadku ojca dziecka) stanowi pewność, że dziecko będzie otrzymywało odpowiednią (bo ustaloną przez niezawisły sąd) pomoc materialną, zaś do zmiany wyroku alimentacyjnego kwota alimentacji nie ulegnie podwyższeniu.
Oczywiście przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wyraźnie wskazują, że obowiązek alimentacyjny istnieje względem dziecka. A zatem ze środków pieniężnych przekazywanych w ramach świadczeń alimentacyjnych powinny być pokrywane potrzeby dziecka (utrzymanie i wychowanie), a nie kogoś innego. Oczywiście w ramach potrzeb dziecka znajdą się wydatki związane także z utrzymaniem mieszkania, w którym razem z matką dziecko przebywa. Opłaty z tym związane mogą zatem być pokrywane przez matkę w pewnym zakresie z otrzymywanych alimentów. Jednakże gdyby matka dziecka wydawała otrzymywane świadczenia alimentacyjne na własne potrzeby (np. wizyty u fryzjera, kosmetyczki, czy spotkania z przyjaciółmi) – wówczas można byłoby mówić nawet o przewłaszczeniu pieniędzy, co stanowi przestępstwo. Niewątpliwe jest natomiast, że takie zachowanie się matki bardzo trudno udowodnić, w szczególności jeśli matka dziecka także pracuje i uzyskuje jakieś dochody.
W przypadku podejrzeń, że matka dziecka wykorzystuje pieniądze otrzymane w ramach świadczeń alimentacyjnych na swoje własne potrzeby, ojciec dziecka ma jednak pewne możliwości ingerencji w takie niekorzystne dla dziecka zjawisko.
Przede wszystkim ojciec dziecka może wnieść do sądu pozew o obniżenie alimentów w związku z faktem, że potrzeby dziecka są mniejsze niż dotychczas wskazywała matka.
Po drugie ojciec dziecka – w razie uzasadnionych podejrzeń, że dziecko przez zachowanie matki jest zaniedbywane - może poinformować kuratora sądowego o tych okolicznościach, a w dalszej kolejności może wnieść do sądu pozew o ograniczenie lub pozbawienie władzy rodzicielskiej matki nad dzieckiem, jeżeli swoim zachowaniem zaniedbuje małoletniego. Tym samym nie będzie ona już przedstawicielem ustawowym małoletniego i straci uprawnienie do odbierania świadczeń alimentacyjnych jemu należnych.
made by artflash interactive 
