Zazdrość o rodzeństwo. Jak ją pokonać

Kiedy urodził się Bartuś, starszy od niego o trzy lata Wojtek był bardzo zazdrosny. Nawet mnie ukarał za to, że przywiozłam intruza do domu. Udawał, że mnie nie widzi i nie słyszy – opowiada Dorota, mama dwóch synów. – Kilka tygodni zajęło nam oswajanie Wojtka z nową sytuacją. Ratunkiem okazało się zdjęcie, na którym karmię go piersią. Kiedy je zobaczył, przestał się na mnie gniewać, że tak często przytulam do piersi młodszego brata.

czytaj więcej

U nas również zazdrości nie dało się uniknąć. Już będąc przed 2 porodem w szpitalu synek był niespokojny, bo było to jego pierwsze rozstanie z mamą na tak długo. Lecz o dziwo zamiast rzucić się na mnie z pocałunkami i przytulasami, gdy wróciłam wreszcie do domu z maleństwem, on interesował się tylko siostrzyczką, dotykał ją, głaskał, całował. Pozwalałam mu na to i nawet wykorzystywałam jego ciągłe przebywanie przy siostrze i prosiłam o podanie kremu, pampersa, chusteczek itp. Był wtedy z siebie bardzo dumny. Ciągle o wszystko pytał, dlaczego robię to i tamto, dlaczego ona jeszcze nie chodzi, dlaczego nie widzi, jak jest daleko itp, a ja mu na wszystko cierpliwie odpowiadałam. Zazdrość najbardziej przemawiała przez niego wtedy, kiedy goście interesowali się maleństwem a nie nim, wtedy był zupełnie nieswój, niegrzeczny, płaczliwy. Zazdrość, a w zasadzie całe to oswajanie się z nową sytuacją (zarówno synka jak i moje) trwało kilka tygodni. Dziś są wspaniałym rodzeństwem, razem pięknie się bawią. Co prawda to małe dzieci i od czasu do czasu zdarza się jakiś mały wypadek, wiec nie zostawiam ich nigdy samych.

mamy to przed sobą, na razie rozmawiamy o tym jak to będzie i zapewniamy, że zawsze będziemy naszego pierworodnego tak samo mocno kochać

Z opowieści rodzinnych słyszałam,ze bardzo nie lubiłam mojego brata po urodzeniu. Jednak wszystko sie z czasem zmieniło i teraz bardzo sobie pomagamy,

Z opowieści mamy wiem że nie byłam zazdrosna o 2 lata młodszego brata ale byłam zła na to że mama zostawiła mnie z tatą i babcią na tyle dni i rzekomo na początku dla nich byłam miła a dla mamy nie. Za to jak urodził się trzeci brat mama dużo z nami na ten temat rozmawiała i w ogóle nie byliśmy zazdrośni o to że poświęcała mu więcej czasu, wyjaśniła że on sam się nie ubierze, nie nakarmi, że trzeba za niego wszystko robić. A poza tym kiedy mały spał mama poświęcała czas nam, więc uważam że najważniejsze to jest porozmawiać z dzieckiem zanim pojawi się noworodek na świecie, potem trzeba rozmawiać z dzieckiem kiedy już jest rodzeństwo i próbować dzielić czas po równo aby starszak nie czuł się odepchnięty

Wydaje mi się, że zazdrość jest nieunikniona. Jedna mija szybciej, druga wolniej. Starsze dziecko potrzebuje wówczas dużo miłości i czasu, żeby wiedziało, że nadal jest tak kochane jak przed przyjściem na świat młodszego rodzeństwa.

Na pewno bradzo dużo zależy od rodziców, od początku powinniśmy angażować starsze dziecko aby czuło się ważne i potrzebne. Wiem, że dzieci są bardzo zazdrosne gdy goście przychodzą do maluszka z upominkiem a o starszym dziecku zapominają. Warto delikatnie przeztrzec przed tym odwiedzających

trzeba pokazac dziecku, ze ten malec to jego przyjaciel i ktos kogo nalezy bronic i mu pomagac... to wymaga duzo pracy, ale moze dac potem wspaniale efekty

BArdzo się bałam że jak urodzę drugie dziecko to córka mimo ze się cieszy to będzie zazdrosna. Jednak moje obawy były nie słuszne córka bardzo cieszy się że ma brata chce mie we wszystkim pomagać i nie widać zazdrości. Synek jest bardzo grzeczny i mam czas na zabawę z nią i to w pewnym sensie wpływa na to że nie jest zazdrosna.